Finley ma osiemnaście lat i jest bardzo małomówny. Mieszka z ojcem pracującym na nocą zmianę i dziadkiem pozbawionym nóg. Ma w życiu dwie miłości - gra w koszykówkę i patrzenie w gwiazdy z Erin u boku. To one zajmują całe jego lato. Oboje wraz z nowym rokiem szkolnym chcą dostać się do pierwszego składu szkolnej drużyny koszykówki. Finley traci grunt pod nogami gdy do miasta przeprowadza się nowy chłopak, Russ. Świetny koszykarz, którym chłopak musi się zaopiekować na polecenie trenera. Tylko dlaczego nowy gracz twierdzi, że nazywa się Numer 21 i pochodzi z kosmosu?

Quick robi coś niesamowitego. Za bohaterów obiera ludzi będących, niejako na życiowym zakręcie, uświadamiając czytelnikowi co tak naprawdę jest ważne. Że zawsze może istnieć, nawet tuż obok nas, ktoś z gorszymi problemami niż nasze. Można zarzucić autorowi, że się powtarza. Że popada w schematy. Nawet gdy zna się tylko dwie jego książki można, to zrobić. Pytanie jednak - czy warto?

Główny bohater "Niezbędnika obserwatorów gwiazd" to chłopak z dość trudną sytuacją życiową. Jako jeden z nielicznych uczniów swojej szkoły jest biały. Do tego jeszcze gra w koszykówkę. I to nieźle. Więc jego szkolne życie nie jest zbyt łatwe. W domu nie ma najlepszej sytuacji. Nie jest zachwycony tym w jakich warunkach przyszło mu żyć, ale też nie rozpacza z tego powodu. Mimo wszystko, dąży do swojego celu - dostania się do pierwszego składu drużyny. Nie rezygnuje z marzeń, choć by je zrealizować musi włożyć w to wiele pracy i serca. A co najważniejsze, zrezygnować z czegoś co naprawdę kocha.

To właśnie za pomocą Finley'a vel Białego Królika, Quick pokazuje, że najważniejsze w życiu jest dążenie do realizacji swoich marzeń i celów. Bohater, choć młody, cechuje się ogromną dojrzałością i zrozumieniem. To opowieść o tym, jak niewiele trzeba mówić by mieć wokół siebie kochających ludzi i jak wiele czasem trzeba poświecić, by zatrzymać ich przy sobie.

Język jakim posługuje się autor jest prosty. Dziecinnie prosty, stwierdzić można. Ale nie ma w tym nic złego. Język Quicka jest specyficzny. Dzięki temu, łatwo przypisać mu autorstwo danej pozycji. Rozdziały są krótkie, szybkie i proste. Bohaterowie ukojenie odnajmują w sporcie, lubią czytać, mają ogromne wsparcie w najbliższych. I to nie tylko w "Niezbędniku..". Źle? Jak najbardziej nie. Gdyby było inaczej, nie byłby to Quick, dość prosto przekazujący tak ważne rzeczy.

To nie jest typ książki w której chodzi o napięcie, akcje i szybki bieg wydarzeń. Tu jest dokładnie odwrotnie. Chodzi o refleksyjność, uczucia i prawdy oczywiste. Jakie? Że życie to nie bajka. Że rani by później było lepiej. Że dążenie do celu to naprawdę ważna rzecz. Ta książka udowadnia, że w prostocie tkwi siła.

Tekst z http://smieszna-nazwa.blogspot.com/

Finley ma osiemnaście lat i jest bardzo małomówny. Mieszka z ojcem pracującym na nocą zmianę i dziadkiem pozbawionym nóg. Ma w życiu dwie miłości - gra w koszykówkę i patrzenie w gwiazdy z Erin u boku. To one zajmują całe jego lato. Oboje wraz z nowym rokiem szkolnym chcą dostać się do pierwszego składu szkolnej drużyny koszykówki. Finley traci grunt pod nogami gdy do...