Niezbędnik obserwatorów gwiazd

„Niezbędnik obserwatorów gwiazd” to książka co do której miałam duże oczekiwania, ale niestety trochę się rozczarowałam. Choć książkę czyta się szybko, to wcale nie jest łatwa. Porusza trudne tematy, ale jak dla mnie w dość dziwny sposób, trochę jakbyśmy patrzyli na wszystko z boku. Finley jest mało mównym chłopakiem (odzywa się tylko, kiedy naprawdę musi), mieszka z ojcem oraz z zrzędliwym dziadkiem kaleką w mieście, w którym rządzą gangi oraz irlandzka mafia, o której nie wolno mówić. Spotyka się z cudowną dziewczyną – Erin, w której jest bardzo zakochany. Pasją Finley’a jest koszykówka, w którą gra od dziecka, podobnie, jak Erin. Choć Finley nie jest najlepszym zawodnikiem, to wierzy, że ciężką pracą i treningami nadrobi brak talentu, dlatego też zawsze na czas sezonu koszykarskiego zrywa z Erin (co jest dla mnie dość dziwnym motywem). Na początku roku szkolnego trener prosi Finley’a, żeby zaopiekował się Russem, który przeprowadził się właśnie do miasta, do swoich dziadków, ponieważ jego rodzice zostali zamordowani. Russ radzi sobie z tą tragedią, twierdząc, że przybywa z kosmosu, nazywa siebie Numerem 21 i zapewniając, że jego rodzice wrócą po niego statkiem kosmicznym. Russ oczywiście jest też świetnym z koszykarzem, wg niego, gdy gra to ujawniają się jego super moce, dlatego też Finley czuje się zagrożony obecnością nowego.
I właściwie to tyle, trzy czwarte książki krąży tu wokół Finley’a i Russa oraz koszykówki. Miejscami książka dłużyła mi się, aż przeskakiwałam całe akapity. Ileż można czytać o koszykówce? Natomiast autor nie za wiele poświęca relacji Finley’a i Erin. Wbrew temu co jest na okładce książki (okładka, którą znajdziecie na lc chyba drugiego wydania, lepiej oddaje fabułę książki), to oni wcale nie obserwują razem gwiazd na dachu, co najwyżej się tam całują. To z Russem Finley obserwuje gwiazdy i to jemu zwierza się z największej tajemnicy. Jednak niestety o tym dlaczego Finley mało mówi, dlaczego jego dziadek nie ma nóg oraz co się stało z jego mamą dowiadujemy się dopiero pod koniec książki i autor poświęca temu raptem kilka stron. Owszem ostatnia część książki jest najciekawsza, ze względu na to, co spotkało Erin, oraz dlatego, że Finley wreszcie przekonuje się, że to nie koszykówka jest najważniejsza, ale rodzina, przyjaźń i miłość. Czy nie robi tego za późno? – musicie przekonać się sami.
Kolejnym dla mnie zgrzytem było to, że wszystko w tej książce rozwiązuje się samo. Finley niby jest wyśmiewany w szkole (jako jedyny biały w drużynie), ale tak trochę, nie za bardzo, bo przecież rozgrywający drużyny go lubi. Co chwilę też trafiamy na zbirów i ludzi, których trzeba się bać, ale na szczęście wszyscy dobrze się odnoszą do Finley’a. Nawet sytuacja między nim a Erin rozwiązuje się sama, bo pomagają im ludzie, o których nie wolno im mówić – i już.
Nie zostało też do końca wyjaśnione zachowanie trenera oraz psychologa szkolnego. Szczerze powiedziawszy, to momentami miałam wrażenie, że za chwile okaże się, że Russ jest jakimś alter ego Finley’a albo wymyślonym przyjacielem, przy pomocy którego ukrywa traumę z dzieciństwa – ale niestety nie.
Z twórczością Matthew Quicka spotykam się pierwszy raz, choć oglądałam film, będący ekranizacją innej jego książki. Choć lubię, gdy autor posługuje się prostym stylem, tu dla mnie było już zbyt prosto, trochę łopatologicznie. Często pojawiały się stwierdzenia „Erin zrobiło to i tamto”, „Russ zachowuje się tak i tak”. Zabrakło mi w tej książce oraz w stylu autora większych emocji.

„Niezbędnik obserwatorów gwiazd” to książka co do której miałam duże oczekiwania, ale niestety trochę się rozczarowałam. Choć książkę czyta się szybko, to wcale nie jest łatwa. Porusza trudne tematy, ale jak dla mnie w dość dziwny sposób, trochę jakbyśmy patrzyli na wszystko z boku. Finley jest mało mównym chłopakiem (odzywa się tylko, kiedy naprawdę musi), mieszka z ojcem...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Zdecydowanie literatura młodzieżowa. Prosty język, ciekawe do polecenia dla uczniów szkół podstawowych :)

Zdecydowanie literatura młodzieżowa. Prosty język, ciekawe do polecenia dla uczniów szkół podstawowych :)

Pokaż mimo to

Nie tak dobra jak inne publikacje tego autora, lecz ma swój urok.

Nie tak dobra jak inne publikacje tego autora, lecz ma swój urok.

Pokaż mimo to

Jedna z moich ukochanych książek. Na pewno w Top 3 wszystkich, jakie kiedykolwiek przeczytałam

Jedna z moich ukochanych książek. Na pewno w Top 3 wszystkich, jakie kiedykolwiek przeczytałam

Pokaż mimo to

Po świetnej książce "Wybacz mi, Leonardzie" tego autora, postanowiłam zapoznać się z innymi jego książkami i niestety żadna nie potrafi dorównać tej perełce. "Niezbędnik obserwatorów gwiazd" to historia dość przeciętna, jednak końcówka sprawia, że nie wypada aż tak źle. To jedna z tych pozycji, które szybko się czyta, ale za długo w pamięci nie zostają, zdecydowanie bardziej polecam wspomnianego już Leonarda.

Po świetnej książce "Wybacz mi, Leonardzie" tego autora, postanowiłam zapoznać się z innymi jego książkami i niestety żadna nie potrafi dorównać tej perełce. "Niezbędnik obserwatorów gwiazd" to historia dość przeciętna, jednak końcówka sprawia, że nie wypada aż tak źle. To jedna z tych pozycji, które szybko się czyta, ale za długo w pamięci nie zostają, zdecydowanie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Główny bohater z całego serca chce zostawić za sobą swoją przeszłość, kiedy jednak ma już taką możliwość pojawiają się wątpliwości. Książka ta pokazuje że za szczęście trzeba często zapłacić najwyższą cenę.

Główny bohater z całego serca chce zostawić za sobą swoją przeszłość, kiedy jednak ma już taką możliwość pojawiają się wątpliwości. Książka ta pokazuje że za szczęście trzeba często zapłacić najwyższą cenę.

Pokaż mimo to

Uwielbiam styl Matthew Quicka! Czytanie jego książek to zawsze czysta przyjemność. Wcześniej czytałam dwie jego książki i obie trafiły na listę moich ulubionych. Ta jednak okazała się lekko słabsza w moich oczach. Chyba po prosty nie mogłam znaleźć więzi z głównym bohaterem i trochę irytował mnie brak komunikacji przez to, że on niewiele mówił. Była to jednak przyjemna lektura, chociaż mam wrażenie, że mogła być trochę lepiej poprowadzona.

Uwielbiam styl Matthew Quicka! Czytanie jego książek to zawsze czysta przyjemność. Wcześniej czytałam dwie jego książki i obie trafiły na listę moich ulubionych. Ta jednak okazała się lekko słabsza w moich oczach. Chyba po prosty nie mogłam znaleźć więzi z głównym bohaterem i trochę irytował mnie brak komunikacji przez to, że on niewiele mówił. Była to jednak przyjemna...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Nie umiem jednoznacznie ocenić tej książki. Czytało się szybko, choć momentami miałam wrażenie, że akcja sprowadza się do treningu, jazdy do szkoły z Numerem 21, oglądania gwiazd na dachu i kolejnego dnia to samo.
W to wszystko wpleciona potem została akcja, która pozostaje nie wyjaśniona do samego końca. Nie wiadomo czemu Erin się to akurat przytrafiło, nie wiadomo co tak naprawdę stało się z mamą Fina... Jakby autor chciał wykrzesać z tej książki jeszcze więcej, ale do końca nie miał planu jak to zrobić. Dlatego dostajemy tylko śladowe ilości informacji, które niby układają się w całość, ale dalej brakuje paru informacji.
I na sam koniec mamy happy end, który każdy może sobie sam we własnej głowie ułożyć...
Myślę, że "Poradnik pozytywnego myślenia" był tak dobrą książką i osiągnął taki sukces, że naprawdę trudno mu dorównać. I mimo, że "Niezbędnikowi obserwatorów gwiazd" nic nie brakuje, tak jednak w porównaniu z debiutem autora wypada niestety blado...

Nie umiem jednoznacznie ocenić tej książki. Czytało się szybko, choć momentami miałam wrażenie, że akcja sprowadza się do treningu, jazdy do szkoły z Numerem 21, oglądania gwiazd na dachu i kolejnego dnia to samo.
W to wszystko wpleciona potem została akcja, która pozostaje nie wyjaśniona do samego końca. Nie wiadomo czemu Erin się to akurat przytrafiło, nie wiadomo co tak...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Cudowna książka, dla osób w każdym wieku!

Cudowna książka, dla osób w każdym wieku!

Pokaż mimo to

I znów autor zaskakuje. To już któreś moje spotkanie z tym autorem i muszę stwierdzić jedno- jak na razie książki wydanej przez @moondriveksiazki @moondrive.shop są najlepsze.
Z tej 'serii' czytałam już #prawiejakgwiazdarocka która była genialna. Niezbędnik jest trochę gorszą siostrą. Jest również na swój sposób urocza, przyciąga uwagę i szokuje. Dodatkowo jest turbo dziwna. Na początku mamy chłopka po przejściach, romans sportowy, życie szkolne i to kupuję. Ale, gdy do akcji trafia inny chłopak po przejściach to już się robi dziwnie, ale da się to czytać. Pod koniec autor pojechał po bandzie. Ja nadal nie rozumiem jak do tego doszło. Według mnie autor zrozumiał że trochę za długa wyjdziesz mu ta książka lub nie wiedział jak to inaczej (z sensem) skończyć. Dlatego mamy takie trochę na chama zakończenie. Ale mimo to książka dobrze i szybko się czytała. Gdyby nie to zakończenie dostała by więcej.

I znów autor zaskakuje. To już któreś moje spotkanie z tym autorem i muszę stwierdzić jedno- jak na razie książki wydanej przez @moondriveksiazki @moondrive.shop są najlepsze.
Z tej 'serii' czytałam już #prawiejakgwiazdarocka która była genialna. Niezbędnik jest trochę gorszą siostrą. Jest również na swój sposób urocza, przyciąga uwagę i szokuje. Dodatkowo jest turbo...

więcej

mniej

Pokaż mimo to