Książka Piotra Adamczyka „Dom tęsknot”, to książka opowiadająca dzieje poniemieckiej kamienicy, wraz z losami jej mieszkańców, która to kamienica znalazła się po 1945 r. na terenie już polskiego Wrocławia. Ukazuje zwyczajne życie w poniemieckim Wrocławiu, w mieście w którym władza starała się zatrzeć ślady bytności ludności niemieckiej. Niemieckie napisy na domach, nazwy ulic czy nazwy budynków publicznych szybko zlikwidowano zastępując polskimi. Ale jak widać, w domach nadal towarzyszyły nam sprzęty i nazwy niemieckie.
Po roku 1945 nie było we Wrocławiu innych mieszkań jak poniemieckich. Tylko, że Wrocław już był polski, który starano się zapełnić ludźmi wysiedlonymi z dawnych terenów Polski oraz innymi mieszkańcami naszych miast i miasteczek. W mieszkaniach tych pozostało całe wyposażenie jak i rzeczy codziennego użytku bo zabrać ze sobą, wysiedleni Niemcy nie byli w stanie. Także ci którzy przyjechali do Wrocławia, przyjechali z niewielkim dobytkiem. Często były to tylko rzeczy osobiste w niewielkiej ilości. Na terenie Wrocławia mieszkali również Niemcy którzy nie zostali wysiedleni z różnych przyczyn. Trafiały się przypadki zawierania związków małżeńskich między Polakami i Niemcami.
Z takiego właśnie związku pochodzi bohater tej książki, mały Piotruś, którego matka jest Niemką a ojciec Polakiem. W domu tym dorasta Piotruś wysłuchując legend i mitów niemieckiego narodu, jakie przewijały się w opowieściach matki, jak i osłuchuje się z partyzanckimi pieśniami wyśpiewywanymi przez ojca. Codziennie patrzy na wiszące na ścianie portrety nie swoich przodków. Pije herbatę z niemieckich kubków, zjada obiad z niemieckich talerzy, a nawet śpi na łóżku niemieckich właścicieli. W albumie rodzinnym matki spoglądają na Piotrusia osoby w niemieckich mundurach, babcia i dziadek mówią po niemiecku. Matka wierzy, że Niemcy do Wrocławia wrócą a ich pobyt w tym mieszkaniu jest tylko pobytem czasowym. Przeciwieństwem tej postawy jest ojciec. Jak każdy mały chłopiec chętnie słucha opowieści matki, w których atmosfera tajemniczości i zagadkowość pobudzają umysł Piotrusia do przypisania ważnej roli matce jaką miałaby mieć w historii związanej z kielichem Lutra.
Oczami dorastającego Piotrusia widzimy zmiany zachodzące w mieście, zmiany polityczne i obyczajowe, wydarzenia które miały miejsce we współczesnej historii Wrocławia.
Ale zanim mały Piotruś dorośnie, przeżyje pierwsze „edukacje seksualne” , pierwszą miłość, pierwsze rozczarowania. Tylko kamienica w której mieszka i lokatorzy niewiele się zmienią.
Autor, Piotr Adamczyk już nie mieszka we Wrocławiu, i chyba tytuł książki ma coś wspólnego z jego wrocławskim domem, który być może, również nazywa w myślach „Domem tęsknot”. Tylko czy tęsknot swoich, czy swojej matki?
Książka napisana lekkim językiem, pełna dziecięcego humoru, nostalgii i ciepłego nastroju tej pierwszej miłości, dziecięcej próby dostosowania się do niemieckiego ale już polskiego Wrocławia. Polecam wszystkim.

Książka Piotra Adamczyka „Dom tęsknot”, to książka opowiadająca dzieje poniemieckiej kamienicy, wraz z losami jej mieszkańców, która to kamienica znalazła się po 1945 r. na terenie już polskiego Wrocławia. Ukazuje zwyczajne życie w poniemieckim Wrocławiu, w mieście w którym władza starała się zatrzeć ślady bytności ludności niemieckiej. Niemieckie napisy na domach, nazwy...