Stefan Darda to dla mnie jeden z ciekawszych polskich autorów grozy. Swoją przygodę z jego twórczością zaczęłam od jego pierwszej "dużej" publikacji, czyli "Domu na Wyrębach" i przyznam szczerze zostałam jego wierną czytelniczką i fanką. Darda ujął mnie swoim otwarciem na czerpanie motywów grozy z polskiego folkloru i słowiańskiej demonologii. Potem przyszedł czas na tetralogię "Czarny Wygon", gdzie muszę bez bicia przyznać, że wciągnęła bez reszty. Pomysł na "Słoneczną Dolinę" i "Starzyznę" pan Stefan Darda miał naprawdę niezły. Nieco gorzej wyszło mu wykonanie dwóch ostatnich części cyklu ("Bisy" i "Bisy II"), gdzie zdecydowanie zabrakło w nich tego charakterystycznego dla niego mrocznego i niepokojącego klimatu. Wreszcie przyszedł czas na opowiadania. "Opowiem ci mroczną historię" to zbiór dziewięciu opowiadań grozy obiecującego polskiego pisania horrorów. Miałam spory problem z oceną tej propozycji. Z jednej strony opowiadania nie są złe. Czyta się je całkiem przyjemnie, spokojnie można przebrnąć przez całość w jeden wieczór, a z drugiej strony czegoś mi w nich ciągle brakowało. Teraz wiem czego - tego charakterystycznego dla Stefana Dardy tajemniczego klimatu, subtelnego napięcia, niedomówienia, a przede wszystkim swingu autora z polskim folklorem. Tym razem autor sięga nie do straszenia upiorami z przeszłości (strzygami, klątwami, itd.), a straszy codziennością - nawiązując tym samym mocno do Stephena Kinga. To dobrze, że Stefan Darda ma autorytety literackie. Kinga można kochać, można go nienawidzić, ale bez wątpienia jest jednym z lepszych pisarzy grozy na świecie i w historii tego gatunku. Jednakże dla mnie Stefan Darda to ten z "Domu na Wyrębach" i "Słonecznej Doliny". Zdecydowanie moim ulubionym opowiadaniem z tego cyklu była "Nika", która mocno nawiązywała do stylu autora z "Domu na Wyrębach". Całkiem przyjemne w odbiorze było również tytułowe opowiadanie, czyli "Opowiem ci mroczną historię" i a po przeczytaniu "Pierwszej z kolei" podróż pociągiem już nigdy nie będzie dla mnie taka sama. :P Najsłabszym opowiadaniem było dla mnie "Dwie dychy na gwiazdkę", które przeczytałam i w żaden sposób nie zapadło mi w pamięć. Reszta poprawna, nie porwała mnie, nie zszokowała, nie przestraszyła, ale też czytało mi się je całkiem dobrze. Czy książka warta polecenia? Dla stałych czytelników Stefana Dardy książka może stanowić oddech czegoś innego, dla osób, które nie miały wcześniej do czynienia twórczością tego pisarza proponowałbym sięgnąć najpierw po powieści, a dalszej kolejności po opowiadania.

Stefan Darda to dla mnie jeden z ciekawszych polskich autorów grozy. Swoją przygodę z jego twórczością zaczęłam od jego pierwszej "dużej" publikacji, czyli "Domu na Wyrębach" i przyznam szczerze zostałam jego wierną czytelniczką i fanką. Darda ujął mnie swoim otwarciem na czerpanie motywów grozy z polskiego folkloru i słowiańskiej demonologii. Potem przyszedł czas na...