Od pewnego czasu niezbyt często decyduję się sięgnąć po książki z gatunku komedii. Zdarzyło się kilkakrotnie, że zamiast mnie bawić to raczej mnie nudziły, a niekiedy nawet potrafiły lekko zirytować... Jeśli już decyduję się przeczytać książkę z tego gatunku to tylko powieści autorów, których znam i którzy mnie nie zawiedli, a także niejednokrotnie już potrafili mi poprawić humor.
Do takich powieści nawet miło byłoby zajrzeć ponownie po latach.

"Szajba na peronie 5." to jest moje pierwsze spotkanie z twórczością Marty Obuch. Czytając opis wydawcy dowiedziałam się, że akcja powieści toczyć się będzie w Katowicach i to w przedwojennych Katowicach. Są to bliskie memu sercu okolice. Często przyjeżdżam do tego miasta (mieszkam nieopodal) więc na podróż w czasie wspólnie z bohaterami powieści do tych znanych mi miejsc- nie trzeba mnie było długo namawiać. A fabuła też zapowiadała się dość interesująco. Dałam się wciągnąć w sieć komediowo - kryminalnych akcentów w stylu retro.

Znaczna cześć z nas ma większe lub mniejsze kompleksy. A kobiety, która patrząc na siebie w lusterku powiedziałaby, że wszystko jej się podoba w swoim wyglądzie - to trzeba byłoby chyba ze świecą szukać. Przeszkadza im, czy to za mały biust, czy za grube nogi, a może za dużo zmarszczek....
Główne bohaterki powieści, dwie siostry Zosia i Danka nie różnią się w tej kwestii od typowych kobiet - też cały czas narzekają na mankamenty swojego wyglądu. Według nich wystarczyłyby małe poprawki urody i byłby wtedy idealne.

Wyobraźcie sobie, że te ich marzenia się spełniają (i to bez użycia skalpela, czy odsysacza tłuszczu). Młodnieją, szczupleją, rozmiar piersi się powiększa - czyli to czego pragnęły i to w pakiecie z przeniesieniem się w czasie. A wszystko za sprawą butelki wina - rocznik 1929.
Przyznajcie, kto by nie chciał spróbować takiego magicznego trunku?
Wspaniale jest móc zobaczyć na własne oczy dawne Katowice i poczuć klimat lat dwudziestych XX wieku oraz porozmawiać z ludźmi żyjącymi w tych czasach i przy okazji czarować mężczyzn wspaniałą sylwetką.
Gorzej, gdy na miejscu okazuje się, że dużo osób nas zna i mamy niestety niezbyt ciekawą reputację. Tak jak choćby Zosia - nazywana jest teraz Czarną Zośką, jest złodziejką i szefową rabusiów. A dokładnie to cała trójka (Zosia, Danka i ich znajomy Mirek), która znalazła się w przedwojennych mieście żyła w tamtych czasach i utrzymywała się właśnie z kradzieży.
Z tego wyniknąć może tylko komiczny ciąg zdarzeń.
cd. recenzji na http://zycnadalzpasja.blogspot.com/2015/02/zapraszamy-do-katowic-szajba-na-peronie.html

Od pewnego czasu niezbyt często decyduję się sięgnąć po książki z gatunku komedii. Zdarzyło się kilkakrotnie, że zamiast mnie bawić to raczej mnie nudziły, a niekiedy nawet potrafiły lekko zirytować... Jeśli już decyduję się przeczytać książkę z tego gatunku to tylko powieści autorów, których znam i którzy mnie nie zawiedli, a także niejednokrotnie już potrafili mi poprawić...