Zdecydowanie najsłabsza z całej serii. Akcja wlecze się niemiłosiernie, bohaterowie zaczynają irytować. Męczy znany choćby z "Parku Jurajskiego" motyw krwiożerczych stworzeń, które zajmują się tylko i wyłącznie tropieniem głównych bohaterów i próbą ich pożarcia. Trudno uwierzyć, że niby inteligentne aberracje, zmutowani potomkowie ludzi, miałyby całą swoją energię poświęcać na zabijanie, porzucanie trupów i pogoń za następną ofiarą.

Końcówka jest lepsza i poziomem dorównuje pierwszej części, wzrusza i pozostawia w niepewności i nadziei. To jednak tylko ostatnich parę stron.

Zdecydowanie najsłabsza z całej serii. Akcja wlecze się niemiłosiernie, bohaterowie zaczynają irytować. Męczy znany choćby z "Parku Jurajskiego" motyw krwiożerczych stworzeń, które zajmują się tylko i wyłącznie tropieniem głównych bohaterów i próbą ich pożarcia. Trudno uwierzyć, że niby inteligentne aberracje, zmutowani potomkowie ludzi, miałyby całą swoją energię poświęcać...

Historia zdążyła mnie już nieco znudzić.
Ostatni k-rok w miasteczku - cały czas tkwimy w tym marazmie.

Historia zdążyła mnie już nieco znudzić.
Ostatni k-rok w miasteczku - cały czas tkwimy w tym marazmie.

Zdecydowanie najgorsza część. Banalna, bez pomysłu, pisana chyba trochę na siłę. Nie porywa.

Zdecydowanie najgorsza część. Banalna, bez pomysłu, pisana chyba trochę na siłę. Nie porywa.

Trzeci tom zawiódł mnie. Brakowało mi tego zachwytu. Czułam jakby wszystko zostało spłycone. Część tekstu była napisana "na siłę" i kompletnie nic nie wnosiła do historii oprócz wypełnienia kolejnych stron.
Za to zdanie na zakończenie książki, wzbudziło we mnie zainteresowanie. Szkoda, że przez wcześniejsze strony różnie z tym bywało.

Trzeci tom zawiódł mnie. Brakowało mi tego zachwytu. Czułam jakby wszystko zostało spłycone. Część tekstu była napisana "na siłę" i kompletnie nic nie wnosiła do historii oprócz wypełnienia kolejnych stron.
Za to zdanie na zakończenie książki, wzbudziło we mnie zainteresowanie. Szkoda, że przez wcześniejsze strony różnie z tym bywało.

Jednak zakończenie było banalne. Pierwszą połowę książki można sobie darować - mieszkańcy miasteczka uciekają w tą i spowrotem przed abikami. Nic więcej się nie dzieje. Drugą połowę można było by bez uszczerbku zmieścić na 30 stronach. Pomysł na trylogię był dobry, ale cóż, nie pykło.

Jednak zakończenie było banalne. Pierwszą połowę książki można sobie darować - mieszkańcy miasteczka uciekają w tą i spowrotem przed abikami. Nic więcej się nie dzieje. Drugą połowę można było by bez uszczerbku zmieścić na 30 stronach. Pomysł na trylogię był dobry, ale cóż, nie pykło.

"– Całymi dniami mogę stawiać pasjansa – powiedziała. – Życie nauczyło mnie, że czasami człowiek najlepiej bawi się sam."
"Chciałbym, żebyśmy żyli w świecie, gdzie działania mierzy się intencjami, które im przyświecają. Prawda jest jednak taka, że mierzy się je skutkami."
"– Dziwne – powiedział Ethan. – Teraz świat należy do nich, a mimo to posiadamy coś, czego one nie mają.
– Co takiego? – Dobro. Przyzwoitość. Na tym polega człowieczeństwo, przynajmniej w naszym najlepszym wydaniu."

"– Całymi dniami mogę stawiać pasjansa – powiedziała. – Życie nauczyło mnie, że czasami człowiek najlepiej bawi się sam."
"Chciałbym, żebyśmy żyli w świecie, gdzie działania mierzy się intencjami, które im przyświecają. Prawda jest jednak taka, że mierzy się je skutkami."
"– Dziwne – powiedział Ethan. – Teraz świat należy do nich, a mimo to posiadamy coś, czego one nie...

W Szumie bardzo dobry pomysł, ale za szybkie i nieco niesatysfakcjonujące zakończenie. W Buncie niezłe rozwinięcie postaci, ale mogłoby być głębsze. W Krzyku wszystko się dopełnia, ale trochę jakości mało, brakowało tego czegoś... Była ciekawość co dalej, ale bez efektu wow.

W Szumie bardzo dobry pomysł, ale za szybkie i nieco niesatysfakcjonujące zakończenie. W Buncie niezłe rozwinięcie postaci, ale mogłoby być głębsze. W Krzyku wszystko się dopełnia, ale trochę jakości mało, brakowało tego czegoś... Była ciekawość co dalej, ale bez efektu wow.

Bardzo udana trylogia. Solidnie napisana, przyjemna i ciekawa. Niestety odnoszę wrażenie, że niektóre serialowe rozwiązania były ciekawsze. No i akcja była tam szybsza. Widmo serialu ciąży nad książkami jeśli ktoś tak jak ja najpierw obejrzy a później przeczyta. Ale zakończenie na plus bo całkiem inne niż w serialu.

Bardzo udana trylogia. Solidnie napisana, przyjemna i ciekawa. Niestety odnoszę wrażenie, że niektóre serialowe rozwiązania były ciekawsze. No i akcja była tam szybsza. Widmo serialu ciąży nad książkami jeśli ktoś tak jak ja najpierw obejrzy a później przeczyta. Ale zakończenie na plus bo całkiem inne niż w serialu.

No i niestety trzecia część notuje spadek. Słaba zakończenie wątków romantycznych. Nie ma już za dużo nowych informacji o świecie, a te, które dostajemy, są rozczarowujące. Bardzo dużo akcji, ale jest ona przeciągana na siłę. Myślę, że spokojnie można by było całą tę historię, zamknąć w dwóch trochę grubszych tomach. Nie jest to książka zła, ale odstaje poziomem od poprzednich. Zakończenie bardzo dobre. Żałuje, że nie powstaną kolejne części.

No i niestety trzecia część notuje spadek. Słaba zakończenie wątków romantycznych. Nie ma już za dużo nowych informacji o świecie, a te, które dostajemy, są rozczarowujące. Bardzo dużo akcji, ale jest ona przeciągana na siłę. Myślę, że spokojnie można by było całą tę historię, zamknąć w dwóch trochę grubszych tomach. Nie jest to książka zła, ale odstaje poziomem od...

"Krzyk" jest ostatnią częścią trylogii "Wayward Pines". Ponad 1000 stron w jakieś dwa tygodnie. Muszę przyznać jedno: jest to niezwykle wciągająca seria.

Trudno znów pisać o tej części, bez zaspoilerowania poprzednich, dlatego jeśli chcecie je przeczytać, czym prędzej stąd odejdźcie.

W finale "Buntu" Ethan wyjawił mieszkańcom miasteczka całą prawdę, co rozzłościło Pilchera. Zrezygnowany stwórca projektu wyłączył więc prąd w Wayward Pines, co doprowadziło do wyłączenia zasilania w ogrodzeniu, otwarcia jego bram i wpuszczenia setek aberracji żądnych krwi.

Można więc już przypuszczać do czego będzie sprowadzać się fabuła w ostatniej części: do przetrwania.

Bardzo lubię jak różne są to tomy tematycznie: pierwszy to samotne odkrywanie tajemnic, drugi skupia się już na dialogach i próbie znalezienia odpowiedzi na pytanie czy da się tak żyć nie będąc wolnym człowiekiem, natomiast trzeci to już czystej wody horror.

Ostatnia część napisana jest też trochę inaczej, nie jest podzielona na rozdziały, a na różnych bohaterów, którzy przedstawiają swoją perspektywę w danym czasie. Jest zamierzenie chaotyczna - szczególnie na początku - krwawa i brutalna.

I choć każdy z tomów otrzymał ode mnie taką samą ocenę, to jednak ten uważam za najsłabszy. Dużo się w nim działo, ale paradoksalnie brakowało w nim większego napięcia i tajemnic, aczkolwiek wciąż był solidny. Finał też uważam za całkiem satysfakcjonujący.

Koniec końców bardzo dobra seria, do połknięcia w kilka wieczorów. Szczególnie poleciłbym ją czytelnikom, którzy lubią w powieściach odkrywać tajemnice świata przedstawionego i poczuć przy okazji nutkę grozy.

"Krzyk" jest ostatnią częścią trylogii "Wayward Pines". Ponad 1000 stron w jakieś dwa tygodnie. Muszę przyznać jedno: jest to niezwykle wciągająca seria.

Trudno znów pisać o tej części, bez zaspoilerowania poprzednich, dlatego jeśli chcecie je przeczytać, czym prędzej stąd odejdźcie.

W finale "Buntu" Ethan wyjawił mieszkańcom miasteczka całą prawdę, co rozzłościło...