ocena tej książki - a właściwie: zbioru listów - to jedna z najtrudniejszych rzeczy. bo, tak naprawdę, co tutaj oceniamy? listy Hłaski: pełne nawiązań do książek i postaci kultury, jego specyficznego stylu? czy sposób ich przedstawienia: przypisy, komentarze, opracowanie? bo, podobnie jak przedmówcy, uważam, że potencjał listów został zmarnowany. gdybym nie zapoznała się wcześniej z obszerną biografią Hłaski, czułabym się zagubiona i rozczarowana.

listy z całego życia pozwalają wyrobić sobie własny obraz o pisarzu, który stał się niemal postacią legendarną. afery, spekulacje, plotki, oskarżenia, problemy i relacje z najbliższymi; wszystko to jest poruszane w korespondencji z przyjaciółmi i rodziną. najwięcej kontrowersji budzą jego napięte relacje z matką, pełne wiecznych pretensji, żalu, roszczeń i niedopowiedzeń.

książkę czytałam z ołówkiem i kartką pod nosem, by wynotowywać tytuły książek i filmów, o których wspominał Hłasko - lubię inspirować się gustem lubianych i cenionych artystów. oprócz tego, pisarz obracał się w zacnym gronie pisarzy, poetów, działaczy kultury i całego artystycznego światka tego niezmiernie ciekawego i trudnego okresu w historii Polski [ileż można się dowiedzieć o życiu i społeczeństwie z takich listów!].

Marek Hłasko to jedna z najciekawszych postaci naszej kultury, jednak wierzę, że można było lepiej opracować to, co po sobie zostawił. dobrze, że taki zbiór powstał, ale... czuć niedosyt i żal.

ocena tej książki - a właściwie: zbioru listów - to jedna z najtrudniejszych rzeczy. bo, tak naprawdę, co tutaj oceniamy? listy Hłaski: pełne nawiązań do książek i postaci kultury, jego specyficznego stylu? czy sposób ich przedstawienia: przypisy, komentarze, opracowanie? bo, podobnie jak przedmówcy, uważam, że potencjał listów został zmarnowany. gdybym nie zapoznała się...