Pożyczona od koleżanki, praktycznie nie do zdobycia.
Świadectwo czasów słusznie minionych, a jednocześnie świetna książka obyczajowa.

Pożyczona od koleżanki, praktycznie nie do zdobycia.
Świadectwo czasów słusznie minionych, a jednocześnie świetna książka obyczajowa.

Stara książka, wydana pół wieku temu, a ciągle dobrze się czyta. Przeczytałem dzięki uprzejmości koleżanki, bo książka praktycznie nie do zdobycia. Inne czasy, inne życie, czasy powojenne i komuna w swej kwiecistej odsłonie.

Stara książka, wydana pół wieku temu, a ciągle dobrze się czyta. Przeczytałem dzięki uprzejmości koleżanki, bo książka praktycznie nie do zdobycia. Inne czasy, inne życie, czasy powojenne i komuna w swej kwiecistej odsłonie.

Krystyna Pająkowa "Ucieczka od zapachu świec".
Literatura piękna, wspomnienia.

Podejrzewam, że autorka opisała swoje życie, choć chyba nie jest nigdzie to potwierdzone.

Nastoletnia Katarzyna zostaje wysłana przez matkę do Kalwarii, gdzie mieszka babka z ciotką. Tam właśnie czytelnik ją spotyka przed końcem II wojny światowej po raz pierwszy.
Katarzyna wykonuje wszystkie prace domowe, jest na każde zawołanie babci, nie ma nic do powiedzenia. Jednak jej rogata dusza, niepokorna i zbuntowana chce innego życia.

Znajduje więc w tajemnicy pracę, mieszkanie i właściwie ucieka z domu babki.
Po zakończonej wojnie, kiedy kraj zaczyna wracać do normalności i wszystko trzeba odbudować, zaczyna działać. Kończy szkołę i zaczyna pracę, która w oczach niektórych ludzi nie jest dobra dla dziewczyny. Zapisuje się do partii. Zostaje kierowniczką budowy.

Nie miała lekkiego życia, nie będę tu przytaczać tego co jej się przytrafiło. Ogólnie ludziom nie było wtedy lekko a już zwłaszcza kobietom, które osmieliły się przeciwstawić, które nie wpasowały się w wyznaczone ramy.
Powiem tylko, że po przeczytaniu książki, tym bardziej cieszę się, że żyję w obecnych czasach, że mogę decydować sama o sobie, kogo poślubić, jaką pracę czy szkołę wybrać, że mogę mówić co myśleć, przyjaźnić się z kim chcę i że donosy innych osób nie doprowadzą mnie do przesłuchań przez Urząd Bezpieczeństwa, policję czy inne organy.

Książka jest z roku 1965, napisana rok czy dwa wcześniej. Więc pożółkły papier, drobna czcionka, nie ułatwiają czytania, a jednak kiedy już zaczęłam, nie mogłam przestać.
Pewnie też nie zapomnę o niej nigdy.

Z całego serca polecam, choć zdaję sobie sprawę, że nie będzie łatwo ją znaleźć.

Krystyna Pająkowa "Ucieczka od zapachu świec".
Literatura piękna, wspomnienia.

Podejrzewam, że autorka opisała swoje życie, choć chyba nie jest nigdzie to potwierdzone.

Nastoletnia Katarzyna zostaje wysłana przez matkę do Kalwarii, gdzie mieszka babka z ciotką. Tam właśnie czytelnik ją spotyka przed końcem II wojny światowej po raz pierwszy.
Katarzyna wykonuje wszystkie...

Cieszę się że miałam możliwość przeczytania tej książki .Są to czasy gdzie kobieta widziana była tylko jako dobra matka, posłuszna żona i dobre dziecko. Jednak główna bohaterka Katarzyna okazuje się przeciwieństwem tego wszystkiego i nawet podejmuje naukę w technikum .Nie jedno przeszła i nie zawsze miała lekko ,ale się nie poddawała .

Wydanie które miałam w rękach pochodzi z 1965roku ,a więc książka starsza ode mnie ;-) .
Dla jednych będzie to podróż do przeszłości ,dla młodszego pokolenia będzie to kawałek historii ,coś co się już nie wróci.

Cieszę się że miałam możliwość przeczytania tej książki .Są to czasy gdzie kobieta widziana była tylko jako dobra matka, posłuszna żona i dobre dziecko. Jednak główna bohaterka Katarzyna okazuje się przeciwieństwem tego wszystkiego i nawet podejmuje naukę w technikum .Nie jedno przeszła i nie zawsze miała lekko ,ale się nie poddawała .

Wydanie które miałam w rękach...

Zapłaciłam dużo monet, ale było warto :)
Katarzyna ma 16 lat, kiedy kończy się wojna. Mieszka z babką i ciotką w Kalwarii, dokąd wysłała ją matka z ogarniętego wojną Lwowa. Katarzyna sprawia rodzinie same kłopoty. Jest krnąbrna i nieposłuszna. Może nie do końca wie, czego chce, ale z całą pewnością wie, czego nie chce: żyć życiem małego miasteczka, narzeczonego, którego podsuwają jej babka i ciotka, zacofanych, plotkujących koleżanek... Marzy jej się inny świat, bez konwenansów, ograniczeń kulturowych, zabobonu, bez ciągłego "wypada" i "nie wypada". Chce "uciec od zapachu świec".
Bez wiedzy rodziny znajduje pracę na ziemiach zachodnich i ucieka z domu babki. Osiada we Wrocławiu. Tam też toczy się większa część akcji. W zrujnowanym mieście jest wiele do zrobienia. Katarzyna zdobywa przyjaciół, załatwia sobie mieszkanie, kończy szkołę i podejmuje pracę, jako... kierowniczka budowy. A wszystko to na przekór konserwatywnej rodzinie, która najchętniej widziałaby ją w roli żony, matki i posłusznej córki. Konsekwentnie odrzuca kolejnych adoratorów. W końcu jednak znajduje tego, który... od dzieciństwa był obok niej :) Katarzyna sprowadza do Wrocławia matkę, a potem babkę, ale nie pozwala im już się wtrącać w swoje życie.
Jest oczywiście wątek socjalistyczny. Są zebrania partyjne, plany pracy, itp... Ale trzeba pamiętać, że takie to były czasy. Partia była obecna w życiu każdego, bez względu na to, czy tego chciał, czy nie. Dziś opluwa się idee socjalizmu, ale trzeba przyznać, że tamte czasy dały kobietom szanse na zdobycie wykształcenia, zawodu, pracy, własnych pieniędzy i niezależności. Nasza bohaterka widzi, że nie wszystko w nowym systemie działa, jak należy. Potrafi zrobić awanturę o to, że robotnicy stoją w deszczu na pochodzie pierwszomajowym przez wiele godzin, przez co ma kłopoty w pracy. Nudzą ją zebrania partyjne, denerwują braki w zaopatrzeniu budowy, którą prowadzi. Przez jednego odrzuconego, a mściwego wielbiciela ma kłopoty z Urzędem Bezpieczeństwa.
Chciałam zdobyć tę książkę już od lat, ale ceny w antykwariatach mnie porażały. W końcu namierzyłam ebooka po rosyjsku, a kiedy zaczęłam czytać, stwierdziłam, że dam taką kasę za polski egzemplarz papierowy :)
Dość gruby wolumin drobnego druczku, a jednak żal, że to już koniec. Ostatnie kilkadziesiąt stron sobie "reglamentowałam", bo nie chciałam rozstawać się z bohaterką. Gdybym spotkała ją w prawdziwym życiu, miałaby we mnie najlepszą przyjaciółkę.
Gratka dla czytelników z Wrocławia. Odwiedziłam to miasto w zeszłym roku po raz pierwszy w życiu i się zachwyciłam. Choć poznałam głównie centrum miasta, to chętnie w wyobraźni spacerowałam po nim razem z Katarzyną.

Zapłaciłam dużo monet, ale było warto :)
Katarzyna ma 16 lat, kiedy kończy się wojna. Mieszka z babką i ciotką w Kalwarii, dokąd wysłała ją matka z ogarniętego wojną Lwowa. Katarzyna sprawia rodzinie same kłopoty. Jest krnąbrna i nieposłuszna. Może nie do końca wie, czego chce, ale z całą pewnością wie, czego nie chce: żyć życiem małego miasteczka, narzeczonego, którego...

Jest to książka, którą większość nazwałaby peanem na cześć PRL. Pomijam to, książka przedstawia realia, jakie wtedy obowiązywały. Przedstawia je w sposób realny, nie idealizuje.
Akcja toczy się w ciężkich, powojennych latach, na ziemiach mniej lub bardziej wyzyskanych. Chaos i powojenna zawierucha, szaber i tyfus to ówczesna codzienność. Potem powolne wyciszenie nastrojów, nauka, praca i miłość... Mnie zawsze podobała się historia Katarzyny, młodej, odważnej kobiety, która bierze los w swoje ręce. Młodość, która walczy o przyjaźń, o miłość, o godność. Nie były to łatwe czasy dla niepokornej dziewczyny. A jednak dały jej wolność, jakiej w innych warunkach by, być może, nie zaznała.

Jest to książka, którą większość nazwałaby peanem na cześć PRL. Pomijam to, książka przedstawia realia, jakie wtedy obowiązywały. Przedstawia je w sposób realny, nie idealizuje.
Akcja toczy się w ciężkich, powojennych latach, na ziemiach mniej lub bardziej wyzyskanych. Chaos i powojenna zawierucha, szaber i tyfus to ówczesna codzienność. Potem powolne wyciszenie nastrojów,...

Autorką powieści jest Krystyna Pająkowa i wydanie pochodzi z marca 1967 roku, jest to wydanie drugie. Poprzednie mogło być pomiędzy majem 1966 a marcem 1967. Wstawiony powyżej opis książki pochodzi z przedmowy autorstwa Tadeusza Konwickiego umieszczonej na początku książki. To tak celem uzupełnienia.

Autorką powieści jest Krystyna Pająkowa i wydanie pochodzi z marca 1967 roku, jest to wydanie drugie. Poprzednie mogło być pomiędzy majem 1966 a marcem 1967. Wstawiony powyżej opis książki pochodzi z przedmowy autorstwa Tadeusza Konwickiego umieszczonej na początku książki. To tak celem uzupełnienia.