Ciekawe spojrzenie na mechanizmy kreujące politykę.
Po pierwsze uświadamia, że na świecie istnieją jednostki, które wskutek zaburzonej chemii mózgu emocjonalnie mają niewiele wspólnego z innymi ludźmi i stąd zawsze idą po trupach. Polityka to jedna z ich ulubionych specjalizacji, bowiem nie tylko uwielbiają sprawować kontrolę, ale są także niesamowicie spragnieni uwagi. Skutkiem tego jest to, że posuwają się coraz dalej, aby zlikwidować rywali, do tego wciągają w tę chorą grę ludzi z normalną emocjonalnością, niszcząc im tym samym życie.
Po drugie zakłada, że gdyby owe zaburzone jednostki nie istniały, ludzie byliby w stanie sprawiedliwie podzielić się władzą lub nawet - że jakiekolwiek władze i wydawane przez nie regulacje prawne w ogóle nie byłyby potrzebne. To trochę utopijne podejście utrzymujące, że wszyscy, którzy mają zdrowo rozwiniętą empatię, są zdolni do działania na rzecz innych i życia w prawdziwej wspólnocie - ignoruje kwestie egoizmu, błędów ludzi zagubionych i tych, którzy ranią innych, bo nie potrafią poradzić sobie z własnym cierpieniem.
Lektura ciekawa, poleciłabym zwłaszcza zafascynowanych polityką. Niech wiedzą, że to świat bez sentymentów i odarty z empatii, w którym uczucia i bycie "ludzkim" stawiają człowieka na straconej pozycji.

Ciekawe spojrzenie na mechanizmy kreujące politykę.
Po pierwsze uświadamia, że na świecie istnieją jednostki, które wskutek zaburzonej chemii mózgu emocjonalnie mają niewiele wspólnego z innymi ludźmi i stąd zawsze idą po trupach. Polityka to jedna z ich ulubionych specjalizacji, bowiem nie tylko uwielbiają sprawować kontrolę, ale są także niesamowicie spragnieni uwagi....