Ciepła opowieść, niesamowicie umilająca podróż pociągiem. Zachwyciła mnie miłość Jakuba i Wiktorii, która rozpoczęła się niespodziewanie, pokazująca, że czasami trzeba dać komuś szansę, bo przecież Jakub miał Wiktorię tuż pod nosem, a nie wiedział, jak wiele ich łączy i w życiu, by się tego nie spodziewał, gdyby nie to, że napisał tak od nie chcenia na złość Agacie, że Wiktoria jest jego królewną. A jak ta miłość podziałała na Wiktorię, która potrafiła nagle się otworzyć i ile dała jej szczęścia! Coś cudownego! Swoją drogą nie mam pojęcia, co Jakub widział w tej Agacie, a potem co widział w niej Karol, nie mogłam znieść jej zachowania. Szkoda mi było Matyldy i Szymona, że nie mogli razem wyjechać, chociaż był to szalony pomysł i wierzę w to, że ta podróż Szymona oraz wakacyjna rozłąka umocniły ich miłość, która moim zdaniem już była wielka, strasznie zazdrościłam im wizyt w muzeum i tego intymnego milczenia we dwoje w otoczeniu dzieł sztuki. Siostrzenica Garego, Michelle wydała się bardzo sympatyczna, chociaż nie spodobało mi się, jak łatwo uprzedziła się do Emmy P. chyba wyłącznie przez wzgląd na to, że chciała być solidarna z Ilonką. Ja za to bardzo kibicowałam Garemu i Emmie P. wspaniali i wyjątkowi ludzie, którzy w końcu dotarli do siebie okrężnymi drogami.Jest to kolejna wspaniała powieść pani Siesickiej, która znów opisała w niesamowity sposób ludzi oraz ich uczucia.

Ciepła opowieść, niesamowicie umilająca podróż pociągiem. Zachwyciła mnie miłość Jakuba i Wiktorii, która rozpoczęła się niespodziewanie, pokazująca, że czasami trzeba dać komuś szansę, bo przecież Jakub miał Wiktorię tuż pod nosem, a nie wiedział, jak wiele ich łączy i w życiu, by się tego nie spodziewał, gdyby nie to, że napisał tak od nie chcenia na złość Agacie, że...