Mateusz „Biszop” Biskup to jeden z bardziej poczytnych polskich blogerów. Czy może raczej polskojęzycznych, bo na stałe mieszka w Szkocji, gdzie zajmuje się poszukiwaniami pracowników dla jednej z tamtejszych korporacji naftowych. Początkowo blog, jak w przypadku wielu imigrantów, był jego łącznikiem z rodziną i znajomymi, których pozostawił w kraju. Pisał o swoim życiu, pracy (tych wpisów nie ma już niestety w archiwum), ale i o wielkiej pasji, którą była historia. I właśnie wpisy historyczne przyniosły mu ogromną popularność, kiedy jeszcze tworzył na platformie onetowej.

Obecnie Biszop pisze już całkowicie na własny rachunek na blogbiszopa.pl. Raz w tygodniu, najczęściej w niedzielne popołudnie, pojawia się tam nowa notka o tematyce historycznej. „Śladami zapomnianych bohaterów” to zbiór tych notek z lat 2011-2012. Jak zapewne zauważyliście, ten zbiór to drugi tom. Pierwszy, obejmujący najstarsze wpisy, został wydany kilka lat temu.

Pierwszy tom, w którym Biszop faktycznie skupia się na zapomnianych, a ciekawych postaciach z historii Polski, użyczył swojej nazwie również tomowi drugiemu. Jednak w tym przypadku nazwa może być nieco myląca. Trudno bowiem uznać George'a Pattona czy zdobywców Monte Cassino za postacie zapomniane.

Każda notka to krótka, kilkustronicowa opowieść na jeden temat. Temat dość dokładnie zakreślony. Najczęściej jest to jedna osoba lub wydarzenie. Najwcześniejsze to polska szarża w wąwozie Somosierra podczas wojen napoleońskich, a ostatnie to jedna z bitew stoczonych przez marines w Afganistanie na początku obecnego wieku.

Tematyka wpisów wiąże się przede wszystkim z historią wojen i wojskowości. Autor pisze dość szeroko o wszystkim, co uznaje za ciekawe, jednak jest kilka obszarów, na których chętniej się skupia. Są to działania sił specjalnych, zwłaszcza operacje antyterrorystyczne, II wojna światowa, szpiegostwo, wojna w Wietnamie czy wojna o Falklandy. Największą pasją Biszopa (jak wynika z treści wpisów) są dzieje Polskiego Państwa Podziemnego w czasie II wojny światowej, a zwłaszcza Cichociemni, czyli przeszkoleni w Wielkiej Brytanii dywersanci zrzucani na spadochronach jako wsparcie dla Armii Krajowej. Autor często opisuje ich sylwetki czy nawet pojedyncze akcje. Sporo miejsca poświęca również rozmaitym bojowym akcjom AK oraz epizodom z powstania warszawskiego.

Znaczna liczba poruszanych tematów (zbliżająca się do setki) sprawia, że każdy miłośnik historii na pewno znajdzie tam nieznane mu wcześniej postacie i epizody. Nawet te znane, jak bitwę na Monte Cassino, autor stara się przedstawić pod jakimś nowym kątem. W tym konkretnym przypadku opisuje losy członków pierwszego polskiego patrolu, który wszedł w ruiny klasztoru po bitwie.

Blogowa forma i dość skromna objętość wpisów sprawiają, że żaden z nich nie nosi cech dogłębnych studiów tematu czy monografii. Zresztą Biszop nie ma chyba takich ambicji. To raczej krótki opis jakiegoś ciekawego zagadnienia wraz z odniesieniem do kilku źródeł, w których można znaleźć dodatkowe informacje na ten temat. Jednak wszystkie napisane są z duża dbałością o szczegóły i nie zdarzyło mi się jeszcze przyłapać autora na poważnym błędzie, choć od kilku lat jestem jego wiernym czytelnikiem.

Biszop pisze w bardzo charakterystycznym stylu. Każdą notkę poprzedza krótki fabularyzowany fragment opisywanej historii lub epizod z biografii opisywanej osoby. Potem następuje reszta notki, pisana lekkim, często wręcz potocznym językiem. Autor ma lekkie pióro (lekką klawiaturę?), pisze pasjonująco i każdą historię połyka się w niesamowitym tempie. Nie podejmuję się stwierdzić czy i na ile książkowa wersja przeszła jakąś redakcję w wydawnictwie, ale ja nie zauważyłem większych różnic.

I to właściwie jest jedyne co można zarzucić tej książce. To po prostu zbiór już opublikowanych tekstów. Oczywiście trudno wymagać od Biszopa, by pisał zupełnie nową książkę, ale fajnie, gdyby czytelnicy wersji papierowej mogli liczyć na kilka bonusowych historii. Muszę jednak przyznać, że choć czytałem już wszystkie te wpisy, z przyjemnością przeczytałem je po raz drugi i cieszę się, że mam je w jednym miejscu w formacie papierowym.

Drugi tom „Śladami zapomnianych bohaterów” to znakomita lektura wakacyjna i świetna inspiracja do dalszego wyszukiwania informacji o poruszanych w niej tematach. Polecam wszystkim, zwłaszcza osobom, które nie miały wcześniej do czynienia z blogiem Biszopa.

Krzysztof Krzemień