Książka angielskiego historyka ze wszystkimi tego zaletami i wadami. Jak zauważyli inni czytelnicy, książka jest napisana dobrym językiem bez wyliczania statystyk i przerzucania numerami dywizji, batalionów itp. Więc jeśli, ktoś chce niezobowiązująco podejść do tematu to dla niego idealny tytuł. Z drugiej to może być problem dla ludzi chcący bardziej wgryź się w historię jakiegoś frontu np. wschodniego czy zagadnienie militarne, taktyczne są całkowicie pominięte. Mamy tutaj głównie front zachodni, Gallipoli czy Bliski Wschód czyli tam gdzie walczyli Brytyjczycy, cóż za zaskoczenie ! Anglosaski historyk napisał coś z punktu anglocentryzmu !

Wschodni front ogranicza się praktycznie do działań Niemiec, Austro-Węgry są tam dodatkiem czyli jak według autora na zachodzie Francuzi ale biorąc pod uwagę, że strategii jest tam mało to i tak nic nie tracimy. Za to co jakiś akapit pojawia się informacja, że okręty podwodne zatopiły ileś statków i zginęło jakaś liczba ludzi po trzystu stronach człowiek już powoli się męczy. Sporo jest poświęcone aspektom społecznym, jak ruch antywojenny jego odbicia na wyspach czy państwach centralnych czy mankamenty okupacji niemieckiej. Brak skupienia na aspektach strategicznych autor nadrabia masą cytatów uczestników danych wydarzeń. Walki we Flandrii czy na wybrzeżu Turcji obserwujemy z punktu widzenia żołnierzy co nadaje jeszcze bardziej fabularnej otoczki. Widocznie taki był zamysł autora więc nie można mieć do niego pretensji. Przez ponad 500 stron przechodzimy od okopów francuskich przez działania morskie, Bałkany, Mezopotamię, żeby znowu wrócić przy następnym akapicie do Francji. Można czasami stracić wątek.

Książka bardziej popularna niż naukowa, napisana z punktu widzenia zwycięzców na dodatek tych bardziej zadufanych. Dużo ciekawostek dzięki spojrzeniu na wojnę oczami żołnierzy ale zatraca przez to czasami całokształt. Wiele informacjo z frontów według zasady jeden akapit jedna wiadomość, czyta się czasami jak nagłówki z gazety. Książka nie jest zła ale trzeba się przyzwyczaić do jej specyficznej konstrukcji.

Książka angielskiego historyka ze wszystkimi tego zaletami i wadami. Jak zauważyli inni czytelnicy, książka jest napisana dobrym językiem bez wyliczania statystyk i przerzucania numerami dywizji, batalionów itp. Więc jeśli, ktoś chce niezobowiązująco podejść do tematu to dla niego idealny tytuł. Z drugiej to może być problem dla ludzi chcący bardziej wgryź się w historię...

Książka jest napisana dobrym, anglosaskim stylu w jakim powinno się pisać książki historyczne. To znaczy nie zalewa nas statystykami, datami ale prowadzi narrację quasi-powieściową. Od ogółu do szczegółu i na odwrót, kolejne rozdziały obrazują Wielką Wojnę zarówno na poziomie szeregowca czy cywila jednego z kraju walczących po premierów i generałów. Zaskakująco dużo jest tu poezji wojennej, opisującej przede wszystkim okropności frontu zachodniego. Pojawiło się sporo informacji o Polsce, choć w sposób pobieżny, ale nie o tym miała być książka tylko o całym konflikcie. Mimo to polski czytelnik, który statystycznie mało wiem o pierwszej globalnej wojnie, znajdzie tu sporo informacji na temat wkładu Polaków w konflikt.
Gilbert to jest warte zaznaczenia nie opisuje wojny w sposób czarno-biały. Nie ma tu dobrej Entanty i złych państw centralnych. Okropieństwa dzieją się po obu stronach, a wydźwięk książki mimo iż gorzki(20 lat później kolejna wojna, jeszcze okrutniejsza i prowadzona przez ludzi którzy walczyli w pierwszej) ma wydźwięk ewidentnie antywojenny.

Książka jest napisana dobrym, anglosaskim stylu w jakim powinno się pisać książki historyczne. To znaczy nie zalewa nas statystykami, datami ale prowadzi narrację quasi-powieściową. Od ogółu do szczegółu i na odwrót, kolejne rozdziały obrazują Wielką Wojnę zarówno na poziomie szeregowca czy cywila jednego z kraju walczących po premierów i generałów. Zaskakująco dużo jest tu...

Książka jest znakomita! Holistyczne podejście do Wielkiej Wojny połączone ze świetnym stylem (znakomicie sie ksiażkę czyta). Dodać też warto, iż autor stawia przede wszystkim na ludzki wymiar konfliktu, często podaje konkretne personalia walczących - ich wiersze, pamiętniki. I z takich historii buduje wizję konfliktu teoretycznie o wymiarze bezosobowym.
Wspaniałe dzieło, wychodzące zresztą poza ramy samej Wielkiej Wojny, jako że autor bardzo często pokazuje nam (czytelnikom) działania osób znanych z 2 Wojny Światowej. Znakomicie też zaznacza podłoże kolejnego konfliktu, jaki wstrząsnął Europą i światem.
Gorąco polecam lekturę, nie tylko miłośnikom historii. Moim zdaniem każdy znajdzie tam coś dla siebie.

Książka jest znakomita! Holistyczne podejście do Wielkiej Wojny połączone ze świetnym stylem (znakomicie sie ksiażkę czyta). Dodać też warto, iż autor stawia przede wszystkim na ludzki wymiar konfliktu, często podaje konkretne personalia walczących - ich wiersze, pamiętniki. I z takich historii buduje wizję konfliktu teoretycznie o wymiarze bezosobowym.
Wspaniałe dzieło,...

Gdyby w ten sposób pisano podręczniki szkolne z całą pewnością nauka cieszyła by się większym zainteresowaniem. Książkę czyta się niczym dobrą sensację. Nie ma przynudzania, bogactwo dodatkowych materiałów (listy, wiersze żołnierzy) bardzo uatrakcyjnia sposób podania.

Gdyby w ten sposób pisano podręczniki szkolne z całą pewnością nauka cieszyła by się większym zainteresowaniem. Książkę czyta się niczym dobrą sensację. Nie ma przynudzania, bogactwo dodatkowych materiałów (listy, wiersze żołnierzy) bardzo uatrakcyjnia sposób podania.

Literatura w języku polskim dotycząca II wojny światowej jest bardzo bogata. Sytuacja wygląda zupełnie inaczej w przypadku pierwszej wielkiej wojny XX wieku. A przecież zarówno skala tej wojny jak i jej konsekwencje w postaci sukcesów ideologii zrodzonych z rozczarowania XIX wiecznym światem (komunizm, faszyzm),a także powstania na mapie Europy wielu nowych państw, w tym Polski, były ogromne.
Książka M. Gilberta łączy dwie istotne zalety. Po pierwsze, jest bardzo obszernym, szczegółowym kompendium wiedzy historycznej. Autor nie pomija żadnego z licznych frontów, pisze o wszystkich istotnych bitwach, postaciach i zdarzeniach. Tłumaczy przyczyny samej wojny jak i posunięcia głównych aktorów wojennego teatru w kolejnych latach. Opisuje spotkania przywódców państw i kluczowe decyzje generałów, a także codzienne życie żołnierzy w okopach Francji i Belgii, piaskach Arabii czy lasach Karpat. Dobra organizacja rozdziałów i indeksy pomagają bez trudu odnaleźć interesujące nas fakty.
Z drugiej strony, jest to w przeciwieństwie do wielu książek historycznych o charakterze naukowym czy popularnonaukowym dobrze napisana (i przetłumaczona) opowieść o losach narodów, społeczności i pojedynczych ludzi, która daje czytelniczą satysfakcję. Cytaty ze wspomnień żołnierzy i polityków a także prasowych artykułów z epoki pozwalają poczuć atmosferę opisywanych wydarzeń.
Pewnym niedostatkiem może być dla osób zainteresowanych dziejami Europy Środkowej pobieżne potraktowanie kwestii tworzenia się nowych państw na południe i wschód od Niemiec, a także rewolucji i początków wojny domowej w Rosji. Jednak są to wydarzenia, które, choć miały źródło w pierwszej wojnie światowej, wymagają osobnego potraktowania. Drugim mankamentem jest pewna powtarzalność i monotonia obrazów licznych bitew i walk w okopach na froncie zachodnim. Jest to jednak zrozumiała konsekwencja charakteru prowadzonej tam wojny pozycyjnej. Czytając o kolejnych dziesiątkach tysięcy żołnierzy ginących na tych samych odcinkach frontu, po to by przesunąć go o kilka kilometrów, a czasami ledwo kilkaset metrów w jedną lub drugą stronę, trudno nie doznać wrażenia zupełnego absurdu wojny.

Literatura w języku polskim dotycząca II wojny światowej jest bardzo bogata. Sytuacja wygląda zupełnie inaczej w przypadku pierwszej wielkiej wojny XX wieku. A przecież zarówno skala tej wojny jak i jej konsekwencje w postaci sukcesów ideologii zrodzonych z rozczarowania XIX wiecznym światem (komunizm, faszyzm),a także powstania na mapie Europy wielu nowych państw, w tym...