Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Okropna książka! Jeśli idzie o wydźwięk i stopień zideologizowania, absolutnie okropna książka! Ogromnie wypaczona narracja o tysiącletnich dziejach Węgier. Tendencyjny dobór faktów, nieustanne podkreślanie - w duchu historiografii marksistowskiej - walki klas, pełna krytyka poczynań klas wyższych, germanofobia imputowana Węgrom od X wieku. W części dotyczącej średniowiecza ciągle mowa o wyzysku chłopów i błędnej (bo ofensywnej) polityce władców. Odnośnie do epoki nowożytnej narracja jest trochę mniej podporządkowana ideologicznym wytycznym, ale w opisie wydarzeń XX-wiecznych ta tendencja powraca i to w sposób jeszcze silniejszy. Stek bzdur na temat Węgier po roku 1918, gloryfikacja terrorystycznej Węgierskiej Republiki Rad, mnożenie ofiar tzw. białego terroru. O ile z pewnością Węgrzy zasługują na krytykę polityki wynaradawiania, to z drugiej strony jawna niesprawiedliwość traktatu z Trianon również jest godna potępienia. Wepchnięcia Węgier na drogę rewizjonizmu nie dało się po tak haniebnym traktacie uniknąć. Autor o tym nie wspomina. Nie wspomina także o tym, że w przeddzień i w trakcie II wojny światowej Węgry (podobnie jak np. Rumunia) stanęły przed wyborem między dwoma totalitarnymi systemami i sytuacja z lat 1938-45 determinowana była właśnie naciskami z ich stron. O tym Felczak także nie wspomina czyniąc z węgierskich politycznych elit faszystów, miłośników Hitlera etc. Tak nie było i forsująca taką interpretację "Historia Węgier" jest po prostu w tej kwestii ogromnie przekłamana. Dobrze, że Autor nie opisywał wydarzeń po wprowadzeniu rządów komunistycznych, tu dopiero musiałby się nagimnastykować! Wszystko to dziwi tym bardziej, że poglądy Felczaka wcale nie były prokomunistyczne! Taka swoista schizofrenia tego badacza budzi tu uzasadnione zdziwienie. Odnośnie do dziejów Węgier po roku 1867 zdecydowanie lepszą pracą jest książka Jerzego Kochanowskiego. A po Felczaka w ogóle chyba lepiej nie sięgać, może poza rozdziałem o Wiośnie Ludów. Tomasz Babnis