Książka pod wieloma względami słaba i mało przydatna. Oparta jest na przebrzmiałych już poglądach i w starym stylu.

Mimo, że to biografia życie Stanisława Leszczyńskiego przedstawione jest nieco z boku. Głównym nurtem jest raczej wielka polityka. Tak więc większą ilość informacji o jego córce otrzymujemy dopiero gdy mowa o jej francuskiej karierze królowej.
Z drugiej strony nie można pozycji traktować jako podręcznik z historii ogólnej gdyż za mało tam powiązań z historią ogólną.
Autor często gubi się w własnych argumentach wykładając coś przez dwie strony po czym w krótkim akapicie stwierdza, że te wcześniejsze wywody nie były bodaj rzeczą główną lub jedyną i rzuca kilka innych czynników bez choćby marginalnego ich omówienia.
Autor zakłada również dość sporą wiedzą czytelnika nie nazywając przykładowo uczestników z imienia i nazwiska tylko używając poetyckich epitetów typu "Wielki Elektor".
Sam styl również pozostawia dużo do życzenia. Za dużo epitetów przy małej precyzji sprawia wrażenie chaosu. Dodając do tego ciągłe powtórzenia otrzymujemy ogromny nadkład waty słownej. Interpretacje autora często wydają się być nico życzeniowe, naiwne lub spłycone.
Na zakończenie zaś, w wywodach Feldmana widać wpływy modnego wówczas historyków pokroju Bobrzyńskiego czy (o zgrozo) Askazego.
Podsumowując książkę lepiej sobie darować. Nie dość, że mało przydatna to jeszcze szkodliwa.

Książka pod wieloma względami słaba i mało przydatna. Oparta jest na przebrzmiałych już poglądach i w starym stylu.

Mimo, że to biografia życie Stanisława Leszczyńskiego przedstawione jest nieco z boku. Głównym nurtem jest raczej wielka polityka. Tak więc większą ilość informacji o jego córce otrzymujemy dopiero gdy mowa o jej francuskiej karierze królowej.
Z drugiej...