Książka zawiera dobrze zebrane zabobony towarzyszące ludzkości, a bardziej jej europejskiej części. Mamy całą „historię penisa” i sposobów myślenia o nim.
Dla mnie ta książka w tej historycznej części to wręcz akt oskarżenia przeciwko męskiej głupocie i to głupocie rozpowszechnianej w postaci chorych przekonań i zabobonów.
Dla mnie zawsze wydawało się zaskakujące i dziwaczne myślenie o kobietach jako „zaspokajające mężczyzn”, bo to oczywisty idiotyzm. Jeśli popatrzeć na oba instrumenty, ten marsjański i ten wenusjański, to ten marsjański w akcie ekstazy zdolny jest zrobić tylko malutkie „psik”, a ten wenusjański odegrać całą symfonię. Dlatego z tej książki wyławiam dwa zdania, które należy dokładnie przemyśleć i uświadomić sobie, co tak naprawdę oznacza zawarta w nich informacja:
1.Według badania „Seks w Ameryce” przeprowadzonego w 1994 roku tylko połowa kobiet w ogóle ma orgazm i tylko połowa z nich regularnie, a 19% w ogóle.
2.Osiemnastowieczne hinduskie nierządnice kpiły z tego, że europejscy mężczyźni „pędzili” do wytrysku i nazywały ich „gnojnymi kutasami”; były bowiem przyzwyczajone do czegoś lepszego, przynajmniej z klientami z wyższej kasty. Literatura hinduistyczna oraz buddyjska, ale nie tylko, jasno wskazują, że to kobieca przyjemność jest najważniejsza przy czynności seksualnej, a mężczyzna powinien się nauczyć, jak odwlekać własny orgazm, by dama mogła przeżyć ich tyle, na ile będzie miała ochotę.
ps
W kwestii opinii wyrażanych przez autora z KWANTYFIKATOREM OGÓLNYM: większość tych stwierdzeń, o ile nie wszystkie wyrażane jako ”pogląd jedynie słuszny” uważam za błędne. Książka jest napisana z pozycji „dominującego samca” i jakkolwiek spora część marsjańskiej populacji wykazuje takie skłonności, jednakowoż może się okazać, że dotyczy to w realnej rzeczywistości od jednej trzeciej do dwóch trzecich tej populacji (moje szacunki są arbitralne i mogę się mylić). Stwierdzenia autora typu np. że „mężczyzna osiąga orgazm w akcie w swej naturze brutalnym” wywołują uczucia ambiwalentne. To jak dziecko, któremu się wydaje, że jak zamknie oczka - to zniknie. Rzeczywistość jest bardziej złożona i takie stwierdzenia mają prawo padać tylko z kwantyfikatorem szczególnym.

Książka zawiera dobrze zebrane zabobony towarzyszące ludzkości, a bardziej jej europejskiej części. Mamy całą „historię penisa” i sposobów myślenia o nim.
Dla mnie ta książka w tej historycznej części to wręcz akt oskarżenia przeciwko męskiej głupocie i to głupocie rozpowszechnianej w postaci chorych przekonań i zabobonów.
Dla mnie zawsze wydawało się zaskakujące i...