Heksalogia o Wiedźmie Anety Jadowskiej to debiut powieściowy toruńskiej pisarki, który stał się bestsellerem i zapewnił jej zasłużone miejsce w panteonie najlepszych rodzimych twórców urban fantasy. Choć, gwoli uczciwości, trzeba przyznać, że ten gatunek nie stoi u nas na najwyższym poziomie, to jednak seria o Dorze Wilk wyróżnia się zdecydowanie na plus.

Fabryka Słów wydała już piąty z sześciu zaplanowanych tomów pt. "Egzorcyzmy Dory Wilk". Przypomnę pokrótce o czym opowiada seria (i lojalnie ostrzegam, że będą spojlery pierwszych czterech tomów).

Dora Wilk to była toruńska policjantka, a jednocześnie wiedźma, w której żyłach płynie krew magii płodności, magii wojny i królowej wilkołaków. Na skutek wydarzeń opisanych w pierwszych tomach stała się przybraną matką wampirów, alfą stada wilkołaków i związała się magiczną więzią z diabłem i aniołem. Ma przyjaciół w niebie, na ziemi i we wszystkich kręgach piekielnych, ale przy okazji narobiła sobie tam też niemało wrogów.

W piątym tomie o Dorę upomina się jej przeszłość w niemagicznym świecie. Na pomoc wzywają ją dawni współpracownicy z toruńskiego komisariatu, u których wyrobiła sobie opinię medium. Tym razem nawet racjonalna do bólu patolog Bogna musi przyznać, że w ostatnich seryjnych mordach jest coś nadprzyrodzonego. Przy okazji Dora dowiaduje się, że wciąż pracuje w policji, bo jej szefowa podrobiła jej podpis na wniosku o bezpłatny urlop. Przywrócona do służby zaczyna szukać zbrodniarza razem z Witkacym, jej dawnym partnerem z policji, a przy okazji szamanem. Poszukiwania doprowadzą ją do piekła. Dosłownie i w przenośni.

Każdy tom heksalogii ma swój motyw przewodni, związany z jakimś elementem świata Dory Wilk. Tym razem będzie to piekło, z którym będzie związana większa część akcji powieści, nawet jeśli ta dosyć dynamicznie przenosi się między piekłem, Toruniem i Thornem, magicznym odpowiednikiem nadwiślańskiego miasta.

Wiedźma zajrzy do takich zakamarków piekła, których nigdy nie pragnęła poznać i zawrze znacznie bliższą znajomość z demonami niż by chciała. Razem z nią poznamy różnice między rodzajami demonów, dowiemy się więcej o ich strukturze socjalnej, życiu codziennym, a także marzeniach, które często okazują się mało demoniczne.

Fanów (a zwłaszcza fanki) na pewno ucieszy wiadomość, że pierwsze skrzypce w "Egzorcyzmach" będzie odgrywał Baal, starożytne bóstwo urodzaju i płodności, znane także jako Belzebub, Pan Demonów. Dowiemy się, skąd bierze się jego pozycja polityczna wśród demonów, dlaczego tak upodobał sobie Dorę i co właściwie znaczy tytuł Oblubienicy, który przyznał rudowłosej wiedźmie.

"Egzorcyzmy Dory Wilk" trzymają poziom poprzednich części. Autorka sprawnie prowadzi nas przez kolejne wątki i nie przynudza. Ograniczyła też dosłowne kalki z angielskich idiomów, które mocno mi przeszkadzały w poprzednich częściach.

Nie jest to powieść dla niewinnych duszyczek o słabym sercu, bo sporo tu przemocy, opisów mrocznych rytuałów i seksu. Moim zdaniem wszystko w rozsądnych granicach, niemniej jednak zdecydowanie 16+.

Zastanawia mnie tylko, jak autorka chce pozamykać całą masę pootwieranych w pierwszych pięciu tomach wątków. Już w "Egzorcyzmach…" wiele elementów potraktowanych jest mocno po macoszemu. Wampiry i wilkołaki, stanowiące motyw przewodni czwartego tomu, tym razem są tylko wspomniane. Podobnie jak Maja, chrześniaczka Dory, która w zakończeniu poprzedniego tomu objawiła niespodziewanie talenty magiczne. Co prawda Jadowska zapowiedziała już, że planuje spin-offy Heksalogii, w których dotychczasowi bohaterowie tła wysuną się na pierwszy plan, ale i tak może mieć problem z zadowalającym czytelników domknięciem dotychczas otwartych wątków.

"Egzorcyzmy Dory Wilk" powinny zadowolić fanów Heksalogii, jeśli jednak nie czytaliście poprzednich tomów, sięgnijcie najpierw po nie.

Krzysztof Krzemień