Evie i Leo poznali się jako dzieci, oboje w rodzinach zastępczych. Zaprzyjaźnili się, zawsze się wspierali, a z czasem się w sobie zakochali. Jednak jakiś czas później jakaś rodzina adoptuje Leo i ten musi się wyprowadzić. Obiecał jej, że gdy Evie skończy osiemnaście lat, on po nią wróci, a do tego czasu będą pisać listy... i to był ostatni raz, kiedy się ze sobą kontaktowali.
Osiem lat później. Od jakiegoś czasu ktoś śledzi Evie – choć robi to na tyle nieudolnie, że ta jest tego przez cały czas świadoma. W końcu postanawia stawić mu czoła i z nim porozmawiać. Okazuje się, że jest to przyjaciel Leo i ma dla niej wieści. Ale jednocześnie sam wydaje być się nią zainteresowany... A Evie też nie może przestać myśleć o przystojnym nieznajomym.


Ostatnio ciągle słyszę o tej autorce i o jej książkach, praktycznie same zachwyty i pochlebstwa. Zwłaszcza teraz, kiedy zaczęły się pojawiać jej książki po polsku. Więc stwierdziłam, że czas w końcu zapoznać się z jej twórczością i postanowiłam zacząć od jej pierwszej książki, „Leo”. Widziałam, że po przeczytaniu najpierw jakieś jej późniejszej książki, a potem wróceniu do jej debiutu niektórzy byli rozczarowani, więc wolałam tego uniknąć i zacząć od samego początku.
I faktycznie, ta historia nie jest niczym specjalnym. Jest przyjemna i ciekawa, ale nie jest to nic spektakularnego. Nie spodziewałam się fajerwerków i ich nie dostałam. Trochę czasami przeszkadzało mi to, jak Evie przeżywała, jaki to boski i przystojny jest Jake. I trochę mi między nimi nie pasowało to, że zbyt szybko i zbyt łatwo się między nimi rozwijało, a Jake się potem tak zmienił i stał się władczy, choć później stało się jasne, dlaczego tak było. Od samego pierwszego spotkania Evie i Jake'a coś mi nie grało i można było się domyślić finału tej historii i trochę nie mogłam uwierzyć w to, że Evie się nie zorientowała wcześniej, nawet pomimo tych wyjaśnień. I mały minus za postać Landona, bo choć był sympatyczny, to nie podobało mi się to, że był przedstawiony jako taki stereotypowy gej. Za to nie spodziewałam się wątku z Lauren. Co za kobieta..
Ale podsumowując, i tak czytało się dobrze i mam nadzieję, że styl autorki w kolejnych pozycjach się poprawi. ;)

Evie i Leo poznali się jako dzieci, oboje w rodzinach zastępczych. Zaprzyjaźnili się, zawsze się wspierali, a z czasem się w sobie zakochali. Jednak jakiś czas później jakaś rodzina adoptuje Leo i ten musi się wyprowadzić. Obiecał jej, że gdy Evie skończy osiemnaście lat, on po nią wróci, a do tego czasu będą pisać listy... i to był ostatni raz, kiedy się ze sobą...