Po życiu na ulicach Nowego Jorku przez ponad dekadę, Logan przyznaje, że jej postrzeganie może być trochę wypaczone. Pokręcona, czy nie, jak na ironię przystało, ma satysfakcję z oglądania dobrze ubranego wampira stojącego na środku alei getto z wiatrem zamiatającym śmieci pod jego stopy. Co jest dla niej jeszcze bardziej intrygujące to czekanie na to, czy zdecyduje się ją zabić.

Kerestyan nie może się zdecydować. Jako Lord Nowego Jorku nie może pozwolić odejść narkomance, której wspomnienia są przepełnione wiedzą o wampirach i na dodatek pozwolić jej swobodnie biegać po jego mieście. To nie pierwszy raz, gdy znajduje się w takiej sytuacji z człowiekiem, tylko pierwszy raz, gdy staje twarzą z twarz z osobą, która zdaje się tym w ogóle nie przejmować. A to sprawia, że podjęcie decyzji jest takie trudne.

Świadkiem jakiego horroru byłeś, zanim stałeś się otępiały? Ile czasu zajmie ci poczucie się w ten sposób? Co sprawi, że znowu zaczniesz się troszczyć? Dla Logan odpowiedzi są proste: najgorsza ludzkość ma ich do zaoferowania prawie trzydzieści i coś czego nigdy się nie spodziewała.