Z punktu widzenia Polki, powieść obciążająca w znacznym stopniu Polaków za zbrodnie II Wojny Światowej jest dość kontrowersyjna. Nie można jednak zapomnieć, że to "ludzie, ludziom ten los zgotowali", bez względu na pochodzenie. Przeraża mnie, iż wszechobecna śmierć i cierpienie fizyczne nie były wystarczające dla ówczesnych zwyrodnialców i sięgali do najgorszych form tortur psychicznych.

Styron przybliża czytelnikowi losy Zofii, ofiary obozu w Oświęcimiu. Ofiary strachu i uczuć, próbującej powrócić do normalności po przerażających doświadczeniach. Jednak czy można być szczęśliwym człowiekiem po takich przejściach jakie zaznała Zofia? Czy można w ogóle oceniać uczynki i wybory ludzi walczących o przetrwanie w obozach zagłady?

Nie mogę pod względem stylu nic zarzucić autorowi. Powieść świetnie napisana, czyta się z łatwością. Jedynym mankamentem w mojej ocenie jest to, iż momentami należałoby zmienić tytuł na "Nieudane życie seksualne narratora". Uważam, że liczne opisy seksualnych rojeń i doświadczeń narratora rozmywają sens książki, czym ujmują jej powagi.

Z punktu widzenia Polki, powieść obciążająca w znacznym stopniu Polaków za zbrodnie II Wojny Światowej jest dość kontrowersyjna. Nie można jednak zapomnieć, że to "ludzie, ludziom ten los zgotowali", bez względu na pochodzenie. Przeraża mnie, iż wszechobecna śmierć i cierpienie fizyczne nie były wystarczające dla ówczesnych zwyrodnialców i sięgali do najgorszych form tortur...