Przekonanie o dobroci świata

W obecnych czasach osoby planujące dalekie podróże po świecie są traktowane przez innych z rezerwą bądź podziwiana jest ich odwaga ,,bo ja bym tak nie potrafił”. Na pierwszy plan wysuwa się niebezpieczeństwo i ryzyko takiej podróży i w sumie nie ma się co dziwić osobom, które takich argumentów używają. Wystarczy włączyć wiadomości, by zostać zalanym tragicznymi doniesieniami o cierpieniu, konfliktach, zabójstwach, zamachach czy gwałtach. Krwawe relacje i litanie imion kolejnych ofiar sprawiają, że świat staje się mrocznym i niebezpiecznym miejscem, a my zamykamy się w obrębie tego, co znamy. Strach nie uświadamia nam, że gdzieś tam żyją ludzie tacy jak my, którzy ze złem mają niewiele wspólnego. Niewiele osób chce na własnej skórze przekonać się, czy za murem ciemności i złych doniesień kryje się jeszcze ludzka serdeczność.

Podróżnik Maciej Roszkowski w swojej debiutanckiej książce Pisane słońcem spisał wrażenia i refleksje dotyczące dwóch różnych podróży: przez świat i w głąb siebie. Autor podróżował przez Kurdystan, Iran, Indie, Tajlandię, Malezję, Laos, Chiny, Tajwan, Koreę, Japonię, Kirgistan i Kazachstan. Wszędzie znalazł coś niezwykłego i interesującego, czym dzieli się z czytelnikiem. Nie jest to jednak relacja oparta na ,,byłem tam – zobaczyłem to – pojechałem tam – zobaczyłem tamto”. Poprzez kolejne rozdziały krótko i treściwie opisuje on wybrane wydarzenia i przeżycia związane z danym krajem, nie skupia się na wiernym odtworzeniu całego szlaku swojej wyprawy. Bardziej niż zabytki interesują go napotkani ludzie, choć poświęca również czas na opisanie najciekawszych miejscowych legend, wierzeń czy codziennych zwyczajów. Podróżnik poznając nowe kultury i osoby, wysłuchując ich historii, jednocześnie obserwuje zmiany, które w nim zachodzą. Uświadamia sobie, jak wpływają na niego nowe perspektywy i cudze punkty widzenia. Z ,,otwartą głową” chłonie świat, próbując zrozumieć drugiego człowieka. Nie krytykuje, nie ocenia – za to w zdrowy sposób przyjmuje i rozmyśla, tym samym wyzbywając się stereotypowej papki.

Z książki Macieja Roszkowskiego wprost bije przekonanie o dobroci świata i ludzi. Zachwyca się codziennością, która po brzegi wypełniona jest nietuzinkowymi osobami i ich przyjaznym nastawieniem. Korowód imion przemyka przez strony udowadniając, że warto podać drugiemu człowiekowi rękę. Podczas lektury Pisane słońcem zdałam sobie sprawę, że literatura podróżnicza w ogóle jest nam teraz potrzebna – jako przypomnienie, że świat może do reszty nie oszalał, że gdzieś tam żyją dobrzy ludzie. Cudze relacje z podróży dodają otuchy i budzą nadzieję, że codzienność to nie tylko to, o czym mówią w wiadomościach i że da się jeszcze normalnie żyć.

Bardzo podobała mi się duża ilość fotografii zamieszczona na kartach książki. Praktycznie na każdej stronie zamieszczono przynajmniej jedno zdjęcie. To bardzo dobre rozwiązanie, bo oprócz relacji podróżnika, jako czytelnik chcę również chłonąć widoki, które on widział. Fotografie stanowią dobre uzupełnienie tekstu, ilustrując interesujące miejsca, zjawiska czy osoby. Nietuzinkowe, codzienne wesele, gdzie pan młody ma błękitną koszulkę zamiast garnituru? Koguty z kilkumetrowymi ogonami? Barwne stragany? Przepełnione chińskie parki, w których trwają często nietypowe zajęcia? Wszystko to i wiele innych możemy zobaczyć na stronach Pisane słońcem.

Czy życzyłabym sobie czegoś więcej? Tak! Jeszcze więcej wrażeń, jeszcze więcej relacji z tej dobrej strony świata, która może nie zawsze jest łatwa i przyjemna – ale mimo wszystko jest dobra. Jestem łakomym czytelnikiem i dla mnie cudzych podróżniczych wrażeń zawsze jest za mało.

Pisane słońcem to interesujące i refleksyjne zapiski z podróży i jednocześnie wyciągnięcie ręki do drugiego człowieka. Autor poprzez kontakty z ludźmi zagląda w głąb siebie i analizuje to, jak pod wpływem innych poszerzają się jego horyzonty. Szuka dobra i znajduje je, uświadamiając wszystkim, że świat bywa straszny, ale to nie jest jego jedyna i najważniejsza cecha. Jest też piękny, barwny i skomplikowany i powinniśmy te wartości pielęgnować, może nawet czasem wbrew temu, co o świecie myślimy.

http://room6277.blogspot.ie/2014/08/pisane-soncem-maciej-roszkowski.html

Przekonanie o dobroci świata

W obecnych czasach osoby planujące dalekie podróże po świecie są traktowane przez innych z rezerwą bądź podziwiana jest ich odwaga ,,bo ja bym tak nie potrafił”. Na pierwszy plan wysuwa się niebezpieczeństwo i ryzyko takiej podróży i w sumie nie ma się co dziwić osobom, które takich argumentów używają. Wystarczy włączyć wiadomości, by zostać...