Słowem wstępu - Pierwsza część serii zasługiwała na 3/10,ale dałem 5/10,bo mimo wszytko przyjemnie się czytało.

Tropiciel zasługuje na max 3/10. Dlaczego, aż tak surowo? Już tłumaczę.

Książka popełnia te same błędy, co część pierwsza, no może paru bohaterów zyskało jakiś tam charakter, ale znowu mamy postacie, które podsumowuje się jednym słowem. Dziwny, porywczy, lider, smętny...

Ubogie słownictwo autorki i powtarzające się zwroty nie są problemem, natomiast opisy (szczególnie walk) już tak. Książkę czyta się szybko, ale nic poza tym.

Płytcy bohaterowie oraz styl nie są, aż takim problemem. Szkida, że cała historia to jedna wielka porażka. Brakuje tu celu głównego bohatera, sensownych motywacji (hehehe, kobity mi się podobajo - pomyśleli Ernest z Hubertem). W trakcie głównej podróży coś zaczyna się dziać, ale tak naprawdę ciągle mamy ten sam schemat - pojedyncze epizody z postapokaliptycznego świata. Łączą je bohaterowie oraz miejsce akcji. Większość rozdziałów można wyciąć i nie zmieni to odbioru książki.

Paulina Hendel stworzyła książkę, w której nie ma celu, przesłania, ani interesującej fabuły. Do tego zakończenie nie dość, że okazało się równie idiotyczne, jak w części pierwszej, to jeszcze okazało się strasznie przewidywalne.

Mam nadzieję, że Paulina Hendel przeprosi kiedyś za napisanie tej książki i otwarcie przyzna, że stworzyła ją na miernych założeniach jedynki.

Ps: Zanim zjedzą mnie fani. Ja wiem, że książka nie jest zła, kiedy się ją czyta i wiem, że istnieją gorsi pisarze. Tylko, że książka stoi błędami, a starałem się oceniać obiektywnie.

Słowem wstępu - Pierwsza część serii zasługiwała na 3/10,ale dałem 5/10,bo mimo wszytko przyjemnie się czytało.

Tropiciel zasługuje na max 3/10. Dlaczego, aż tak surowo? Już tłumaczę.

Książka popełnia te same błędy, co część pierwsza, no może paru bohaterów zyskało jakiś tam charakter, ale znowu mamy postacie, które podsumowuje się jednym słowem. Dziwny, porywczy, lider,...