Proza tak przesiąknięta poezją, że przypomina doskonałe połączenie dwóch przeciwstawnych cząstek, yin i yang. Autor ma wielki talent, udało mu się nie przesadzić w żadną stronę i po prostu ładnie opowiedzieć historię kobiety, która mogła mieć niejednokrotnie odzwierciedlenie w prawdziwym życiu i to nie tylko w Chinach.

Główna bohaterka, Xiao Feng, to druga córka w rodzinie, która urodziła się po to, żeby zaopiekować się rodzicami na starość. Nie jest przeznaczona do zamążpójścia, więc prowadzi swobodny tryb życia, spędzając prawie cały czas w miejskim ogrodzie razem z dziadkiem. Choć bez chińskich ideogramów nie da się tego stwierdzić jednoznacznie, założyłam, że jej imię może znaczyć tyle co "Mały Wiatr". Pasowałoby to do jej charakteru, niezmanierowanego i niewinnego dziecka, które nie zostało jeszcze zepsute przez świat.

Wszystkie ambicje jej matki, kobiety owładniętej manią wielkości i dążeniem do podwyższenia swojego statusu, zostały przelane na starszą siostrę Xiao Feng. To ona otrzymała staranne wychowanie i została wybrana na pierwszą żonę dziedzica potężnego rodu Sang. Niestety, krótko przed ślubem umarła na raka, a rodzina narzeczonego niespodziewanie zażyczyła sobie, żeby Xiao Feng zajęła jej miejsce. W ten sposób nastolatka, przeżywająca właśnie pierwsze zauroczenie synem szwaczki, została wprowadzona do świata, o którym nie miała najmniejszego pojęcia i na który nie była przygotowana. Dostała zbytkowne suknie, piękne komnaty i zadanie - urodzić dziedzica.

Po latach wywiązała się z zadania, dostosowała do wystawnego życia w złotej klatce i zmieniła nie do poznania, przynajmniej pozornie. Przeszła długi i bolesny proces naznaczony krwią i bólem, ale w końcu zamiast kwiatów w ogrodzie bawiły ją zakupy w ekskluzywnych butikach, chadzała z mężem na dansingi i wiodła radosne bezużyteczne życie. Ale miała też swoją tajemnicę, przez którą skończyła jako robotnica w fabryce w komunistycznych Chinach, daleko od Szanghaju, gdzie w pełni zdała sobie sprawę z marności swojego życia i postanowiła rozliczyć się z przeszłością, pisząc pamiętnik dla córki, którą powiła w pierwszym porodzie i w tajemnicy przed mężem oddała wieśniakom na wychowanie.

Powieść ta jest fikcyjna, ale przypomina mi losy kobiety, której życiorys fascynuje kolejne pokolenia Europejczyków - Elżbiety Bawarskiej, cesarzowej Austrii, znanej powszechnie jako Sissi. Ona też nie potrafiła się uporać z życiem, do którego nie była przygotowana i też uciekała przed własnym życiem jak najdalej od domu. To podobieństwo skłania mnie do refleksji na temat okrucieństwa wszelkich stereotypów i barier społecznych, jakie dawniej rządziły światem i nadal potrafią sprawić ludziom wiele bólu.

Bardzo zręcznie pokazane jest także tło społeczno-kulturowe Chin w XX wieku, choć bez choćby podstawowej znajomości historii tego kraju ciężko zrozumieć niektóre zwroty akcji, na przykład moment dojścia do władzy Mao i początku absurdalnej Rewolucji Kulturalnej. Warto poczytać na ten temat przed lekturą "Wszystkich kwiatów Szanghaju", żeby jeszcze bardziej wczuć się w sytuację głównej bohaterki. Zainteresowani mogą też zacząć od lektury "Dzikich łabędzi" Jung Chang.

Jedyny zarzut, jaki mam wobec autora, to nieproporcjonalny rozkład osi czasu, bo wydarzenia z wczesnej młodości Xiao Feng opisane są niemal dzień po dniu, a potem nagle następuje dezorientujący przeskok o kilka lat, chociaż nie są podane daty, które mogłyby ułatwić czytanie. Mimo to nie da się odczuć, że to powieść debiutancka, a piękny styl autora podkreśla dodatkowo gładkie tłumaczenie i bezbłędna edycja.

Jestem na tak i polecam.

Proza tak przesiąknięta poezją, że przypomina doskonałe połączenie dwóch przeciwstawnych cząstek, yin i yang. Autor ma wielki talent, udało mu się nie przesadzić w żadną stronę i po prostu ładnie opowiedzieć historię kobiety, która mogła mieć niejednokrotnie odzwierciedlenie w prawdziwym życiu i to nie tylko w Chinach.

Główna bohaterka, Xiao Feng, to druga córka w...