Jeśli jest na tym świecie książka dzięki której przestałam wierzyć w jakąkolwiek redakcję, to jest to właśnie "Czarownica". Historia, która z opisu wydawała się antyutopią skierowaną dla nastolatków okazała się ociekającą marysuizmem pozycją o wątpliwej wartości.

Nie jestem w stanie opisać nawet, jak bardzo ta pozycja przyprawiła mnie o frustrację. Zamiast tego przytoczę kilka cytatów wyciągniętych z tegoż tytułu, a dokładniej z jednego rozdziału o zawrotnej, jak na tę książkę, długości dwóch stron.

"[Nastoletnia dziewczyna o swoich rodzicach:] Myślałam, że potrafią nas przed wszystkim ochronić" - sądziłam, że takich poglądów dzieci wyzbywają się jeszcze w podstawówce.
"Byli inni niż większość matek i ojców naszych kolegów - tacy mądrzy, łagodni, wyrozumiali" - no tak, większość rodziców nastolatków to półmózgi ze skłonnością do agresji.
"- Mamusiu...? - spytałam, patrząc jej surowo w oczy, próbując wyczytać z nich jakiś sygnał" - czy komunikat werbalny i niewerbalny nie kłócą się przypadkiem ze sobą? No chyba, że to było strofujące "Mamusiu", jak w: "Mamusiu, no zrób coś z tym!".
"[O nieprzyjaznym chłopaku:] miał zimne, orzechowe oczy, które upodobniały go do legwana" - porównanie pierwsza klasa.
"[Wyciągnięta z domu w środku nocy przez żandarmów:] A teraz ten wyjątkowy pacan stał między dwoma mundurowymi w hełmach i błyszczących czarnych butach za kolana, a przed nimi tuliłam się ja w idiotycznej różowej pidżamie w kotki. Świat przewracał się do góry nogami" - jak każda Mary Sue Wisty nie mogła sobie pozwolić na brak idiotycznej pidżamy w stworki, która była jej największym zmartwieniem w obliczu utraty domu i rozdzielenia z rodzicami.

Podsumowując uznaję tę książkę za jak dotąd najgorszą pozycję jaką czytałam i piszę to bez cienia wątpliwości. Nie jestem w stanie polecić jej nikomu z czystym sumieniem. Tak ogłupiające pozycje zdecydowanie powinny zniknąć z historii literatury.

Jeśli jest na tym świecie książka dzięki której przestałam wierzyć w jakąkolwiek redakcję, to jest to właśnie "Czarownica". Historia, która z opisu wydawała się antyutopią skierowaną dla nastolatków okazała się ociekającą marysuizmem pozycją o wątpliwej wartości.

Nie jestem w stanie opisać nawet, jak bardzo ta pozycja przyprawiła mnie o frustrację. Zamiast tego przytoczę...