Po wciągającej Kolacji z wampirem nadszedł czas na drugi tom – Jesienną Różę. Abigail Gibbs pokazała już, na co stać jej wyobraźnię we wspomnianym pierwszym tomie. Byłam bardzo ciekawa, co pokaże tym razem, jak się wszystko potoczy. W tej części mamy poznać szerzej Jesienną Różę, jej styl życia, jej rasę i jej rodzinną tragedię. Abigail Gibbs po raz kolejny pokazała swój talent. Ma dobrą wyobraźnię i nie stawia wampirów na pierwszym planie. Pomysł na zamianę głównych bohaterów okazał się trafny, gdyż nie czujemy znużenia tylko jedną rasą mrocznych istot a poznajemy inne. Obie książki są jednak do siebie podobne, zarówno, jeśli chodzi o styl, podział rozdziałów na punkt widzenia dwóch postaci a także pod względem fabuły ( i jej tempa). Nadal zostaniemy przy bogatych królewskich rodzinach, polityce, miłości i Mrocznych Bohaterkach. Historia opisana w obu tomach to gra w szachy a pionkami są żywe istoty (lub mniej żywe z punktu widzenia anatomii). Podsumowując książka ciekawa, dobrze napisana – jest po prostu uzupełnieniem tomu pierwszego. Powinna zainteresować osoby, które nie przepadają za wampirami a lubią fantastykę i magię. Czyta się szybko i przyjemnie. Łatwo wczuć się w klimat i pobudzić własną wyobraźnię.

http://www.zapiski-okularnicy.pl/2014/11/abigail-anne-gibbs-mroczna-bohaterka_28.html

Po wciągającej Kolacji z wampirem nadszedł czas na drugi tom – Jesienną Różę. Abigail Gibbs pokazała już, na co stać jej wyobraźnię we wspomnianym pierwszym tomie. Byłam bardzo ciekawa, co pokaże tym razem, jak się wszystko potoczy. W tej części mamy poznać szerzej Jesienną Różę, jej styl życia, jej rasę i jej rodzinną tragedię. Abigail Gibbs po raz kolejny pokazała swój...