Cóż może być lepszego na mroźny i paskudny styczeń w szarym mieście niż książka o toskańskiej winnicy? Ciepła, leniwa opowieść o realizowaniu marzeń nie jest może nazbyt porywająca czy zapadająca w pamięć, ale na pewno doskonale relaksuje. Pisarz z lubością rozwodzi się na tematy budowlane, nie oszczędzając nam szczegółów takich jak wybór belek nośnych czy płytek podłogowych z trawertynu, dzięki którym zabytkowy klasztor stopniowo stawał się jego domem. Dowiadujemy się również tego, na jakiej glebie najlepiej zasadzić grona Merlot, a gdzie lepiej wyrośnie nam Cabernet sauvignon, jaka jest idealna odległość między winoroślami, a także dlaczego nie należy napełniać beczek moszczem pod samą pokrywę (jak się okazuje, nie należy wówczas również czytać książek wojennych, ponieważ można błędnie uznać pobliskie odgłosy eksplozji za efekt nadmiernie rozwiniętej wyobraźni). Tak, autor nie ustrzegł się wielu błędów podczas swojej pracy nad domem i winnicą, i o nich również informuje czytelników, z właściwym sobie dystansem. Nie mniej interesujące są jego zmagania z włoską biurokracją. Opowieść ta jest trochę sarkastyczna, trochę w duchu "Zapisków na pudełku od zapałek", jednak najwięcej w niej ciepła, radości ze spełniania marzenia oraz przebywania w towarzystwie ludzi, którzy w tym marzeniu uczestniczą. Fajnie, że autor zechciał się tym wszystkim podzielić.

Cóż może być lepszego na mroźny i paskudny styczeń w szarym mieście niż książka o toskańskiej winnicy? Ciepła, leniwa opowieść o realizowaniu marzeń nie jest może nazbyt porywająca czy zapadająca w pamięć, ale na pewno doskonale relaksuje. Pisarz z lubością rozwodzi się na tematy budowlane, nie oszczędzając nam szczegółów takich jak wybór belek nośnych czy płytek...