Cassidy został porwany zamiast Jessego do siedziby Graala. Jesse wyrusza mu na pomoc, jednocześnie starając się nie dopuścić, by jego ukochana narażała życie w tej misji. Po drodze spotyka przyjaciela ojca z Wietnamu i dowiaduje się wielu ciekawych rzeczy. Tymczasem Graal szykuje pułapkę na jego przybycie...

Upośledzony psychicznie potomek Chrystusa. Wampiry. Psychopatyczny przywódca religijny. Seks, ostry język, przemoc, krew...

Ten album Kaznodziei jako jedyny znalazł się na liście 100 najlepszych komiksów wszech czasów. I to na miejscu 20, pokonując m.in. Tego żółtego drania, 300, Ligę niezwykłych dżentelmenów, Kingdom come, Akirę czy 100 Naboi. Rozumiem ten wybór, co nie znaczy jednak, że się z nim zgadzam.

Album jest świetny, to prawda, mocny, klimatyczny, znakomicie napisany, nieźle narysowany. Zdecydowanie stanowi kwintesencję tego, co w Preacherze najlepsze, nie mniej im bliżej końca tym w większy patos popada. Patos, który na ostatnich kilku stronach staje się wręcz nieznośny. Idiotyczny, żenująco śmieszny patos, który tylko Amerykanom mógł się spodobać.

Na szczęście trudno jest zepsuć całą wartość albumu, choć oceną 8 jest w tym wypadku naciągana, który polecam na równi z poprzednimi. Szczególnie, że tym razem dostajemy prawdziwe cegłę liczącą blisko 230 stron czystego komiksowego dania dla odważnych.

Cassidy został porwany zamiast Jessego do siedziby Graala. Jesse wyrusza mu na pomoc, jednocześnie starając się nie dopuścić, by jego ukochana narażała życie w tej misji. Po drodze spotyka przyjaciela ojca z Wietnamu i dowiaduje się wielu ciekawych rzeczy. Tymczasem Graal szykuje pułapkę na jego przybycie...

Upośledzony psychicznie potomek Chrystusa. Wampiry....