"Vernon" to książka tylko z pozoru lekka i zabawna. Takiemu wrażeniu na pewno sprzyja styl utrzymany w konwencji zbliżonej do "Buszującego w zbożu".
W rzeczywistości jednak to powieść, którą można odczytywać na różnych poziomach.
Pierwsze skojarzenie nasuwa na myśl kryminał, którego bohater stopniowo zdradza czytelnikowi, w jaką intrygę został uwikłany. Jego niesamowite perypetie raz śmieszą, raz przerażają, bo wiążą się ze szkolną masakrą. Mnóstwo nieporozumień powoduje, że nastolatek ze świadka staje się podejrzanym i oskarżonym.
I tu odzywa się kolejny problem - nieporadność policji i wymiaru sprawiedliwości, która doprowadzona jest w powieści do absurdu.
Wszystko to tworzy groteskową opowieść o zbrodni, winie (a raczej niewinności) i karze, która w finale trzyma niesamowicie w napięciu, sprawiając, iż czytelnik niecierpliwie odwraca kartki.

"Vernon" to także opowiedziana soczystym językiem historia trudnego dorastania i dojrzewania. W tym kontekście mamy tu mnóstwo powalających epizodów o podtekście seksualnym; są też trudne relacje z matką i jej postrzelonymi przyjaciółkami, z rówieśnikami, nauczycielami, sąsiadami.
Jest młodzieńczy bunt i jest rezygnacja, są szalone pomysły, które mogą zrodzić się tylko w głowie nieokiełznanego nastolatka, pozornie wulgarnego i bezczelnego, a w rzeczywistości - wrażliwego, niepokornego i zagubionego.

"Vernon" to również bezpardonowa satyra na Amerykanów, ich oportunizm, hipokryzję, merkantylizm. Autor nie zostawia suchej nitki na konsumpcyjnym stylu życia i na mediach, zwłaszcza telewizji, której ogłupiająca siła w zakończeniu powieści doprowadzona jest na szczyt niedorzeczności. Dostaje się tu wszystkim środowiskom zawodowym i grupom społecznym.

Mnóstwo jest w tej książce ironii, sarkazmu, czarnego humoru i dosadności. Dla mnie wulgarność nie sprowadza się tu jednak do trywialności, co część czytelników zarzuca autorowi. Niewybredne słownictwo, jakim posługuje się nastoletni narrator, ma bowiem swoje uzasadnienie - to sposób na oddanie buntowniczego i krytycznego ducha powieści, obok której nie sposób przejść obojętnie.

Do kogo adresowana jest ta książka? Właściwie do czytelnika w każdym wieku, od nastolatka po stulatka. Moim zdaniem, ważne jest poddanie się konwencji, jaką zaproponował autor - ja akurat nie miałam z tym problemu. Jeśli jednak ktoś poczuł się zgorszony czy zniesmaczony takimi książkami jak "Buszujący w zbożu" czy "Jasper Jones" raczej powinien odpuścić sobie lekturę "Vernona".

"Vernon" to książka tylko z pozoru lekka i zabawna. Takiemu wrażeniu na pewno sprzyja styl utrzymany w konwencji zbliżonej do "Buszującego w zbożu".
W rzeczywistości jednak to powieść, którą można odczytywać na różnych poziomach.
Pierwsze skojarzenie nasuwa na myśl kryminał, którego bohater stopniowo zdradza czytelnikowi, w jaką intrygę został uwikłany. Jego niesamowite...