Wstrząsająca i zmuszająca do refleksji. Kryminały Bondy są mocno przeciętne, ale "Polskie morderczynie" to wysoka półka reportażu. Autorka powstrzymuje się od oceny, pozwala przemówić swoim bohaterkom, a czytelnikowi - wyrobić samemu opinię. To trudna sztuka, zwłaszcza przy takiej a nie innej podjętej tematyce. W czasie lektury targały mną sprzeczne emocje - od obrzydzenia i gniewu po współczucie i niepokój. Wypowiedzi bohaterek-morderczyń zdecydowanie odbiegły od moich wyobrażeń o nich. Mimo pewnych spodziewanych elementów, jak przemoc domowa czy zaburzenia psychiczne i nałogi, całość stanowiła kompletne zaskoczenie. Słysząc o zbrodni, wyobrażamy sobie człowieka całkowicie zdegenerowanego, bestię, Zło. Tymczasem czytając monologi rozmówczyń Bondy, widzimy przede wszystkim ludzi. Ludzi pokrzywionych przez los, społeczeństwo czy biologię, ale mimo wszystko - ludzi. Z tyłu głowy powoli zaczęło rodzić mi się pytanie - ile takich osób spotkałam w swoim życiu? Ile sama mogę mieć z nimi wspólnego? Co naprawdę decyduje, że zbrodniarze przekraczają dozwoloną granicę? Czym w ogóle jest ta granica? Czy zrównujące w zbrodni ofiary przemocy domowej, recydywistyczną patologię i osoby chore psychiczne prawo jest naprawdę sprawiedliwe? Co możemy zrobić, żeby ocalić społeczeństwo przed mordercami, a morderców - przed nimi samymi? Książka nie daje odpowiedzi - i dobrze. Wbija przysłowiową szpilę, zmusza do wyjścia poza przyjęty światopogląd. I zdecydowanie wybija z psychicznej równowagi.

Wstrząsająca i zmuszająca do refleksji. Kryminały Bondy są mocno przeciętne, ale "Polskie morderczynie" to wysoka półka reportażu. Autorka powstrzymuje się od oceny, pozwala przemówić swoim bohaterkom, a czytelnikowi - wyrobić samemu opinię. To trudna sztuka, zwłaszcza przy takiej a nie innej podjętej tematyce. W czasie lektury targały mną sprzeczne emocje - od obrzydzenia...