Ten (jeszcze?) biały kruk leżał na najniższej półce w księgarni, niby książki ułożone alfabetycznie wg autorów, niby M nie tak na końcu alfabetu, a jednak. Obok książka "Mrożek w obrazach", przejrzałam, ale wzięłam Epokę "Szpilek". Uśmieszki przy kartkowaniu, lekkie wypuszczanie powietrza przez nos jako minimalistyczny śmiech, bo jednak wstyd przy ludziach. Grzyb, który nie chce być już statystą, "Pani jest z tysiąca i jednej nocy minus tysiąc", pies, który znów gardzi sobą, gdy przestaje być głaskany, samoekspresja i wiele innych, których bez rysunku nie da się przedstawić. Smutne i zabawne, zazwyczaj jednak smutne (ale i tak zabawne). I bardziej zrozumiałe są po przeczytaniu Dzienników Mrożka; zwłaszcza te dotyczące kobiet.


Gdzieś kiedyś Mrożek powiedział: "wolałem być nieważny". No tak, najniższa półka, do której trzeba się nie tyle schylić (bo boli),co przykucnąć. No tak, bez zbędnej symboliki.

Ten (jeszcze?) biały kruk leżał na najniższej półce w księgarni, niby książki ułożone alfabetycznie wg autorów, niby M nie tak na końcu alfabetu, a jednak. Obok książka "Mrożek w obrazach", przejrzałam, ale wzięłam Epokę "Szpilek". Uśmieszki przy kartkowaniu, lekkie wypuszczanie powietrza przez nos jako minimalistyczny śmiech, bo jednak wstyd przy ludziach. Grzyb, który nie...