Trudna książka do oceny.
"Rublowka" jest niczym krnąbrny, arogancki uczeń, którego miałoby się chęć szarpnąć za poły kurtki, potrząsnąć mocno i spowodować, by znikł z jego oblicza ten irytujący uśmieszek samozadowolenia. A jednocześnie ma się świadomość, że ten arogant dysponuje nieprzeciętną inteligencją, i - mimo irytującego stylu bycia - lepiej nie przestawiać mu ręki z nogą.

"Rublowka" jest książką iście egzotyczną.

Czy idzie dowiedzieć się z niej mnóstwa szczegółów dotyczących losów rosyjskich bonzów i upasionych na 'byznesach' różnej maści szych i szyszek?
Idzie.

Czy idzie się roześmiać pod nosem tu i ówdzie, smakując co niektóre przesmaczne zdania i sformułowania autora?
Idzie.

Czy idzie ulec irytacji gubiąc się tu i tam we wschodnio brzmiących nazwiskach, konszachtach posiadaczy tych nazwisk, interesach, zależnościach; porównywaniu egzystencji podmoskiewskiej tzw. elity do scenariusza wirtualnej gry, ze wskazywaniem głównych graczy oraz zasad ich wzajemnych "rozgrywek"?
Idzie.
A jakże.

Czy nie mierzi nieco ta maniera, poniekąd dorabiania swoistej ideologii do zjawiska, które zapewne przede wszystkim zbadać powinien jakiś solidny socjolog (wraz z psychiatrą) miast li i jedynie dziennikarza?

Może warto jednak przekonać się samemu, ile z tej irytacji da radę przyjąć na klatę.
Na tym właśnie polega siła tej książki. Nic, co przeczytacie, nie odda w pełni jej ducha. Nie ma zmiłuj, trzeba to przeczytać, by się przekonać, czy faktycznie było warto.

Ja dodam jedno.
Na koniec.
Okładka jest absolutnym majstersztykiem.
Nic tak nie oddaje ducha Rublowki jak ta wysztafirowana, słodka niczym budyń z soczkiem, wypindrzona tleniona blondyna z bezmiarem deficytu wszelkiego IQ w sarnich oczętach.
Przed autorem zdjęcia i osobą, która tę właśnie fotografię wybrała na okładkową, jednakowo, chylę czoła;)

Trudna książka do oceny.
"Rublowka" jest niczym krnąbrny, arogancki uczeń, którego miałoby się chęć szarpnąć za poły kurtki, potrząsnąć mocno i spowodować, by znikł z jego oblicza ten irytujący uśmieszek samozadowolenia. A jednocześnie ma się świadomość, że ten arogant dysponuje nieprzeciętną inteligencją, i - mimo irytującego stylu bycia - lepiej nie przestawiać mu ręki z...