Bardzo mocny temat poruszony przez ksiądza Isakowicza-Zaleskiego. Temat mocny i w związku z tym wiele kontrowersji. Jakaś część katolickiego duchowieństwa (szczególnie wyżsi w hierarchii) zarzucała księdzu Tadeuszowi, że w ogóle zajął się tą tematyką. A cóż tu takiego kontrowersyjnego? Ano to, że książka jest o duchowieństwie, które zdecydowało się współpracować z zbrodniczym systemem komunistycznym. Dzięki Bogu (jak z książki wynika) mniejszością byli ci, którzy współpracowali ze służbami z pobudek czysto materialnych (już nawet nie z cynizmu). Spora część była szantażowana, inni po prostu się bali, byli zastraszeni. Pomimo takich, a nie innych treści książka ta jakoś specjalnych emocji we mnie nie wywołała, sądziłem, że tak będzie. To znaczy bym był dobrze zrozumiany, chodzi mi o to, że pomimo tak ciężkiego tematu książkę się czyta jak "suche fakty". Wszystkie treści mają mocną podporę w źródłach, nie ma tu nic z przypadku czy "nieograniczonej wyobraźni" księdza (jak to się ma często w przypadku innych autorów zajmującym się kontrowersyjnymi zagadnieniami historii). Może ja sam miałem jakieś nie wiadomo jakie wyobrażenie, a to przecież historia Polski napisana przez ogromny dla mnie autorytet.

Bardzo mocny temat poruszony przez ksiądza Isakowicza-Zaleskiego. Temat mocny i w związku z tym wiele kontrowersji. Jakaś część katolickiego duchowieństwa (szczególnie wyżsi w hierarchii) zarzucała księdzu Tadeuszowi, że w ogóle zajął się tą tematyką. A cóż tu takiego kontrowersyjnego? Ano to, że książka jest o duchowieństwie, które zdecydowało się współpracować z...