Książka ma wartość przede wszystkim jako album: są tu świetne fotosy, zdjęcia z planu i fotografie z różnych etapów życia reżysera. Interesujące są też opisy filmów, zarówno jeśli chodzi o historię realizacji, jak i streszczenie scenariusza (z kwestią interpretacji jest już gorzej). Można natomiast się przyczepić do merytorycznej wartości tekstu. Jest tu wiele uogólnień i błędów, zwłaszcza w kwestiach odnoszących się do realiów polskiej kultury. Autor pisze np, że "Nóż w wodzie" to było novum w ówczesnych warunkach, bo po raz pierwszy pojawił się tu jazz, psychologia i łamanie społecznego tabu. Cóż, jazz pojawiał się w polskim filmie już wcześniej, choćby w "Niewinnych czarodziejach", gdzie zresztą Polański grał członka jazzbandu. Poza tym temat psycho-społeczny, wątek wyobcowania i konfliktu z otoczeniem, pojawiały się już w polskim kinie końca lat 50-tych. Autor monografii wyraźnie operuje tendencyjnymi frazesami, oceniając polską kulturę filmową tamtych czasów. Ale cóż, jest on zachodnim krytykiem filmowym i niekoniecznie musi posiadać rzetelną wiedzę na temat zjawisk artystycznych doby PRL-u.

Książka ma wartość przede wszystkim jako album: są tu świetne fotosy, zdjęcia z planu i fotografie z różnych etapów życia reżysera. Interesujące są też opisy filmów, zarówno jeśli chodzi o historię realizacji, jak i streszczenie scenariusza (z kwestią interpretacji jest już gorzej). Można natomiast się przyczepić do merytorycznej wartości tekstu. Jest tu wiele uogólnień i...