Przeniesienie w „Jeden z możliwych światów” Marcina Doleckiego było interesującym doświadczeniem. Książkę czytałam uważnie, powracając do fragmentów, które przyciągnęły moją największą uwagę. Fabuła podróży w czasie z elementami historycznymi i fantasy w tej książce jest pretekstem do podjęcia filozoficznych tematów. Chyba najciekawszym z przedstawionych wątków filozoficznych jest dla mnie - wykorzystane w tytule, jak również w fabule tej książki twierdzenie wg. W.G. Leibniza – o tym, że nasz świat jest najlepszym z możliwych. „Bóg miał wybrać ten, w którym całkowita suma dobra jest największa. Leibniz uważał, że świat, w którym ludzie mają wolną wolę – nawet wówczas, gdy wykorzystują ją do złych celów – miałby być lepszy od takiego, w którym zawsze postępowaliby dobrze, ale działaliby jak bezwolne automaty.”
W interesujący, obrazowy sposób jest również przedstawiona augustyńska interpretacja Trójcy Świętej, jako analogia pamięci, intelektu i woli, a także wpleciona w wątek fabuły metafora istnienia, życia jako snu.
Styl autora jest obrazowy, poetycki i wdzięczny, bez ciężkiego moralizatorstwa. Do tego wartka akcja i błyskotliwe dialogi, przeplatane humorystycznymi, czasem autoironicznymi dygresjami głównego bohatera. W moim odczuciu niektóre postaci (Filip, Oskar) mają cechy autora, jak w dialogu Oskara z Cesarzem Tessariusem: „Posługujesz się obrazami, mówiąc o śnie, grze i zwierciadle. Nie różnisz się od poety. Obrazy nie mogą stanowić dowodu na słuszność jakichkolwiek tez filozoficznych, gdyż wyrażają jedynie emocje ich autora (…) – Jeżeli zrezygnowałbym z używania obrazów, pozostałoby mi jedynie milczenie.”
Uwagę moją zwracają również refleksje bohaterów na temat miłości – wypowiedź Julii: „Trudno mi zrozumieć, jak można mówić o miłości w sytuacji, gdy jedna strona jest nieskończenie bardziej potężna od drugiej”, czy w dialogu Oskara i Tessariusa: „Miłość wówczas jest prawdziwa, gdy człowiek jest gotowy pozostać przy drugiej osobie nawet wtedy, gdy nie potrafi jej zrozumieć, pragnąc towarzyszyć jej w samotności; kiedy nie traktuje się drugiej osoby jak kolejnego cennego obiektu, z posiadania którego można czerpać korzyści” – Filip, „Miłość trwa dopóty, dopóki istnieje wspólnota interesów” – Tessarius.
Ciekawych dialogów, cytatów jest w tej książce wiele, a całość ma zgrabną konstrukcję, z zabawną analogią w przedmowie i pięknym posłowiem zachęcającym do zgłębiania filozofii. Mnie zachęciła – polecam!

Przeniesienie w „Jeden z możliwych światów” Marcina Doleckiego było interesującym doświadczeniem. Książkę czytałam uważnie, powracając do fragmentów, które przyciągnęły moją największą uwagę. Fabuła podróży w czasie z elementami historycznymi i fantasy w tej książce jest pretekstem do podjęcia filozoficznych tematów. Chyba najciekawszym z przedstawionych wątków...