„ … z gór ludzie wracają lepsi. Zwłaszcza ci, którzy wchodzą na nie by je „przeżywać”, odkrywać ich duszę, a przy tym odkrywać też siebie.”

„Everest. Góra Gór” Witkowskiej to kolejna pozycja dotycząca Dachu Świata po którą sięgnełam w ramach swoistej akcji czytania o Evereście. Powiedziałabym, że jest to książka podróżnicza i mini encyklopedia w jednym, bo obok relacji z wyprawy bohaterki, znajdujemy też cała masę wszelakich informacji. Ale od początku...
Książka jest bardzo ładnie wydana, bogata w zdjęcia. Autorka z humorem i dbałością o drobiazgi opisuje cały proces wyprawy, od żmudnych przygotowań w Polsce poprzez lot do Katmandu, aklimatyzację, Base Camp, aż do samego „szczytowania” i powrót do domu. A towarzysząc Monice w wyprawie niejako przy okazji dowiemy się jaki jest rys historyczny Everestu, skąd się wzięli Szerpowie i co oznaczają ich imiona, jakie są Everestowe rekordy, co to jest małpa , Icefall, pudża, czy da się ugotować jajko na miękko na wysokości 5300 m n.p.m i dlaczego flagi modlitewne łopoczą na wietrze. Dowiemy się kim są Icefall Doctors, jaka jest różnica między Koroną Ziemi a Koroną Himalajów, co się je na Evereście, co się nosi, gdzie załatwia potrzeby fizjologiczne i dlaczego jest tak trudno. Bo pomimo lekkiego tonu autorka cały czas uświadamia nam, iż to jest Everest, a nie spacerek . Jest zimno, wyczerpująco i bardzo niebezpiecznie.

„ … z gór ludzie wracają lepsi. Zwłaszcza ci, którzy wchodzą na nie by je „przeżywać”, odkrywać ich duszę, a przy tym odkrywać też siebie.”

„Everest. Góra Gór” Witkowskiej to kolejna pozycja dotycząca Dachu Świata po którą sięgnełam w ramach swoistej akcji czytania o Evereście. Powiedziałabym, że jest to książka podróżnicza i mini encyklopedia w jednym, bo obok relacji z...