Tęsknota za Wallanderem.

Opowiadania słuchałem w wersji mp3, czytanej przez Leszka Filipowicza, co ciekawe wersja audio ukazała się wcześniej niż książka. Tak trzymać! Od razu się deklaruję, że piszę to jako miłośnik Mankella, który przeczytał wszystkie książki z Wallanderem i oficjalnie się z nim pożegnał w ‘Niespokojnym człowieku’. I muszę wam powiedzieć, że stęskniłem się za Wallanderem i było mi bardzo przyjemnie znowu się z nim spotkać. Z tym pracoholikiem, złośnikiem, cholerykiem, samotnikiem, pesymistą który mimo to budzi wielką sympatię bo jest tak bardzo ludzki, i nie ma w sobie nic z herosa czy Jamesa Bonda. Zagadka kryminalna jakby tu mniej ważna, ważniejsze spotkanie ze starymi znajomymi, Wallanderem, ciapowatym Martinssonem, gburowatym Nybergiem, itd. A śledztwo, jak to u Mankella, czasami stoi w miejscu, czasami podąża fałszywym tropem, intryga kryminalna raczej wątła, i chwyty zgrane lekko, ale jak mówię, przyjemność ponownego spotkania z Wallanderem jest tak wielka, że autorowi można wiele wybaczyć. Na końcu jest prawdziwa gratka dla wiernych czytelników Mankella. W szkicu `Świat Wallandera’ autor pisze dlaczego zaczął pisać o policjancie z Ystad, jak powstało nazwisko Wallander, dlaczego nasz bohater zachorował na cukrzycę i opisuje historię powstania poszczególnych powieści z cyklu.
W sumie nie polecam tej książki gdy ma to być pierwsze spotkanie z Wallanderem; nie muszę polecać miłośnikom Mankella, bo i tak po nią sięgną.

Tęsknota za Wallanderem.

Opowiadania słuchałem w wersji mp3, czytanej przez Leszka Filipowicza, co ciekawe wersja audio ukazała się wcześniej niż książka. Tak trzymać! Od razu się deklaruję, że piszę to jako miłośnik Mankella, który przeczytał wszystkie książki z Wallanderem i oficjalnie się z nim pożegnał w ‘Niespokojnym człowieku’. I muszę wam powiedzieć, że stęskniłem...