Może od początku.
Kupiłam tę książkę spontanicznie. Spodobała mi się okładka (dość intrygująca, kolorystycznie na plus i z fajnego materiału). Książka była przeceniona, kosztowała 20 zeta. Dodatkowo opis na tylnej okładce również był zachęcający. Jakiś czas temu czytałam "Perską narzeczoną" i spodobała mi się historia kobiety mieszkającej w Iranie i zetknięcie z tamtą kulturą. Chcąc pozostać w temacie skusiłam się na "Naród, który nie zna strachu", czyli książkę opowiadająca o dziewczynach, które wychowywały się w Izraelu i dorastały służąc w armii. Nie liczyłam na pełną zwrotów akcję przyprawiającą o szybsze bicie serca. Raczej nastawiłam się na ciekawą powieść, przepełnioną traumatycznymi wydarzeniami, dramatem bohaterek itp.
Przechodzę do sedna.
Książka mnie zawiodła. Do tego stopnia, że żałuję wydanych na nią pieniędzy. Męczyłam się z nią sporo czasu (ponad tydzień), miałam nawet ochotę i to kilka razy rzucić "to dzieło" w kąt i zrezygnować z czytania. To chyba nie świadczy o książce najlepiej. Nie miałam wielkich oczekiwań co do niej, a rozczarowałam się wielce. Nie podobał mi się styl autorki, forma, czyli kompletny chaos, a poza tym co rusz wiało nudą. Irytujące i psychodeliczne zachowanie głównych bohaterek, przerost formy nad treścią, główny przekaz ginie w tym wszystkim. Kompletna papka i strata czasu. Męczyłam się do samego końca książki, ale wytrwałam. Nie z powodu nadziei na jakieś konkretne i dobre zakończenie, a raczej dlatego, że jak coś zaczynam to chcę to skończyć. Oczywiście były lepsze/ciekawsze momenty, ale negatywy ewidentnie przesłaniają te nieliczne, pozytywne aspekty książki. Ode mnie słabe 3/10, nie polecam.

Może od początku.
Kupiłam tę książkę spontanicznie. Spodobała mi się okładka (dość intrygująca, kolorystycznie na plus i z fajnego materiału). Książka była przeceniona, kosztowała 20 zeta. Dodatkowo opis na tylnej okładce również był zachęcający. Jakiś czas temu czytałam "Perską narzeczoną" i spodobała mi się historia kobiety mieszkającej w Iranie i zetknięcie z tamtą...