„Ukryci w Paryżu” okazała się książką mało zaskakującą, choć sympatyczną, nieskomplikowaną obyczajówką o „zaczęciu od nowa”. Anna, wdowa, matka trójki dzieci, z powodu kłopotów finansowych zamieszcza ogłoszenie o wynajmie pokoi w swoim domu w Paryżu. Jako lokatorzy znajdą się u niej: była modelka Lola, matka dziewczynek, która tkwi w toksycznych małżeństwie, znosi upokorzenia i żyje w strachu; Althea to z kolei chuda dziewczyna, która ukrywa przed rodzicami anoreksję i bulimię, wyalienowana ze świata i nieprzywiązana do nikogo. Później zamieszkuje z nimi także malarz Jared, znajomy przyjaciela Anny.

Mamy więc tutaj dużo sytuacji życiowych, problemów do rozwiązania: jak problem z samooceną, naprawa toksycznych relacji z bliskimi, kłopoty wychowawcze dotyczące dzieci, samotność. Bohaterki przeprowadzają trudne, ale szczere rozmowy, które pozwolą pozbyć im się bólu, poczuć ulgę, nawiążą przyjaźń i pomogą sobie nawzajem. Bo proste słowa oferty Anny trafiły do kobiet w potrzebie zmiany, były jak obietnica czegoś. „Zacznij wszystko od nowa”. Czasami tego pragniemy, prawda?

„Ukrytych w Paryżu” mogą się zainteresować ci, którzy chcą zobaczyć jak wygląda obietnica nowego początku, rozwiązania życiowych rozterek. I warto pomyśleć i się rozejrzeć, bo czasami:
„Szczęście patrzy Ci prosto w twarz.”

„Ukryci w Paryżu” okazała się książką mało zaskakującą, choć sympatyczną, nieskomplikowaną obyczajówką o „zaczęciu od nowa”. Anna, wdowa, matka trójki dzieci, z powodu kłopotów finansowych zamieszcza ogłoszenie o wynajmie pokoi w swoim domu w Paryżu. Jako lokatorzy znajdą się u niej: była modelka Lola, matka dziewczynek, która tkwi w toksycznych małżeństwie, znosi...