by uniknąć bólu, postanowiłam wykonywać codzienne czynności, z nadzieją, że w rutynie odnajdę zapomnienie.

by uniknąć bólu, postanowiłam wykonywać codzienne czynności, z nadzieją, że w rutynie odnajdę zapomnienie.

Je­steś eks­cen­trycz­na… i jed­no­cze­śnie kon­wen­cjo­nal­na. Nie­win­na i mądra. Po­wścią­gli­wa, a jed­nak to­wa­rzy­ska. Szcze­ra, ale i ostroż­na. Sty­lo­wa i jed­no­cze­śnie prak­tycz­na. I dzie­cin­na, choć udaje ci się być przy tym doj­rza­łą. Je­steś… ide­al­nym po­łą­cze­niem sprzecz­no­ści.

Je­steś eks­cen­trycz­na… i jed­no­cze­śnie kon­wen­cjo­nal­na. Nie­win­na i mądra. Po­wścią­gli­wa, a jed­nak to­wa­rzy­ska. Szcze­ra, ale ...

- tęskniłam za tobą. wiedziałam, jak żałośnie to brzmiało. każda kobieta przyznająca się do czegoś takiego facetowi, który jej unikał, mogłaby równie dobrze wyrwać sobie serce z piersi i podać mu je ze słowami: "proszę, mógłbyś je rozdeptać i rozerwać na kawałeczki? dzięki". ale nie byłam w stanie się powstrzymać. po prostu mi się wymsknęło. tęskniłam za nim. o wiele za bardzo. to było aż niezdrowe. zerknął na mnie szybko, marszcząc brwi, jakbym go zdziwiła. - nigdzie nie zniknąłem. - kłamał. zanim się odwrócił, dostrzegłam w jego oczach żal oraz wyrzuty sumienia. - wiesz, o co mi chodzi - wymamrotałam, krzyżując ręce na piersiach, bo czułam się zbyt obnażona. - sądziłam, że się przyjaźnimy. znów na mnie spojrzał. - bo się przyjaźnimy. - tym razem był szczerze zdziwiony. - och, czyżby? - wysunęłam biodro i uniosłam brew. - cóż, przyjaciele się nie unikają. a ty mnie unikałeś. celowo (...).

- tęskniłam za tobą. wiedziałam, jak żałośnie to brzmiało. każda kobieta przyznająca się do czegoś takiego facetowi, który jej unikał, mogła...