"Miała problem z bliskością. Nie mogła zaufać sobie, nie wspominając o innych. Ucinała spotkania i rozmowy, nie wiedząc, dlaczego to robi. W środku była pokręcona i splątana, jak jedno z drzew oliwnych rosnących na tej wyspie. Była koszmarem, przede wszystkim własnym, i wszystko w niej krzyczało, by natychmiast wznosić mury obronne i barykadować bramy."

Po trzech jakiś czterech, może pięciu rozdziałach, miałam ochotę wyrzucić książkę przez okno. Denerwowało mnie zachowanie Rosy, jej tajemniczość i...nie wiem. Coś we mnie sprawiało, że miałam ochotę nią potrząsnąć, żeby się ogarnęła, żeby się ciut otworzyła, ponieważ jej tajemniczość mnie irytowała, ale jednocześnie i intrygowała. Rosa skupiała się na wszystkimi, co działo się wokół niej, a rzadko kiedy na samej sobie. Mafia, dziwne zachowanie ciotki i siostry, tajemnice, przystojny chłopak, który chce wykorzystać Rose, by zapewnić sobie bezpieczeństwo...szaleństwo. Ale wracając do mojego rzucania książkami - w końcu przyzwyczaiłam się do trudnego charakteru Rose, kiedy zaczęła się akcja. A na to nie trzeba było długo czekać. Jak widać, nawet własna rodzina może na Ciebie wysłać płatnych zabójców. Znowu zbaczam z drogi, eh...no, spodziewałam się, że zaraz wyskoczy mi jakieś romansidło, Rose stanie się miękka i po uszy zakocha się w Alessandrze, będzie na niego zła, że nie kupi jej kwiatków, bla, bla, bla...Zaskoczyła mnie i za to autor ma wielki plus - zdecydowanie wątek miłosny był zepchnięty na dalszy tor, ale nie aż tak odległy, żebym miała ochotę krzyczeć "pocałujcie się wreszcie, do cholery!". Również plusa daję za pomysł z mafią, który bardzo mi się podobał. Szkoda tylko, że autor, niestety, tak szybko kończy życie tych, których imion szukamy w książce.

"Życie jest niesprawiedliwe, a śmierć to prawdziwa dziwka."

"Miała problem z bliskością. Nie mogła zaufać sobie, nie wspominając o innych. Ucinała spotkania i rozmowy, nie wiedząc, dlaczego to robi. W środku była pokręcona i splątana, jak jedno z drzew oliwnych rosnących na tej wyspie. Była koszmarem, przede wszystkim własnym, i wszystko w niej krzyczało, by natychmiast wznosić mury obronne i barykadować bramy."

Po trzech jakiś...