Pomysł na opisanie 20-lecia międzywojennego nie jest nowy. Ba, można śmiało rzec, iż od kilku lat panuje na to moda. Mam wrażenie, iż osoby najistotniejsze dla tego okresu, ukazano na wszelkie możliwe sposoby. Jerzy Chociłowski (autor niniejszej pozycji) postanowił iść odrobinę dalej i z książki uczynił autentyczną, zgodną z tytułem talię. Odpowiada jej nawet szata graficzna książki. Książka ta to przede wszystkim krótkie noty biograficzne i liczne ciekawostki dot. najważniejszych dla II RP postaci. Podzielone są one na 4 kategorie, które odpowiadają karcianym kolorom (pikom, treflom etc.). Mnie osobiście zainteresowała kategoria aktorów, a mojego męża polityków.
Autor wspomina o radościach, sukcesach, ale i porażkach, które były udziałem bohaterów Talii..., a za ich sprawą milionów Polaków. Co istotne, tych pierwszych, czyli sukcesów i radości, było zdecydowanie więcej niż porażek i smutków. Tak sobie myślałam wielokrotnie w czasie lektury, iż gdyby obecnie sporządzić taką biografię nam współczesnych postaci, proporcje byłyby zgoła odwrotne, niestety. Ale wracajmy do książki.
Wspomniałam, iż mnie najbardziej zainteresowała część talii związana z aktorami. Z zapartym tchem śledziłam losy największych gwiazd polskiego filmu tamtych lat, czyli Eugeniusza Bodo i ikony ówczesnego filmu, czyli Mieczysławy Ćwiklińskiej. Bardzo zaciekawiły mnie także historie dot. Fryderyka Jaroszego, który był księciem konferansjerów, bez pamięci zakochanym w Hance Ordonównie, i jej samej. Wszak historia Ordonówny to spełnienie bajki o Kopciuszku. Doskonale opisane są także losy Jadwigi Smosarskiej, która choć niesłychanie popularna, wręcz uwielbiana w tamtym okresie, była taką gwiazdą mimo woli, od niechcenia, przez przypadek, mimo, iż w przeciwieństwie do większości swoich kolegów po fachu, miała wyjątkowo dobre, kierunkowe przygotowanie. Skończyła bowiem Warszawską Szkołę Dramatyczną. Jej zawrotna skądinąd kariera trwała dokładnie tyle ile okres między I i II wojną światową.
Najbardziej jednak uwiódł mnie Ludwik Solski, król, geniusz. Tak śmiało można go określić. Urodzony w 1855 roku, czyli jeszcze w okresie trwania zaborów, przeżył obie wojny światowe (zmarł w 1954 roku). Swoją długowieczność traktował, jako rzecz zupełnie normalną, wszak jego ojciec żył 110 lat. Był bez wątpienia jednym z największych aktorów i reżyserów w historii polskiego teatru. Był także tytanem pracy, potrafił pracować 18 godzin na dobę, prawie bez odpoczynku.
O w/w i wielu, wielu innych fascynujących postaciach 20-lecia międzywojennego, przeczytacie w niniejszej książce.
Chociłowski opowiada ze swadą nie tylko o aktorach, ale także o politykach (np. Józefie Piłsudskim, Romanie Dmowskim, Bolesławie Wieniawie-Długoszowskim, Wincentym Witosie i wielu innych), pisarzach (Kornelu Makuszyńskim, Stefanie Żeromskim, Marii Rodziewiczównie, Tadeuszu Dołędze-Mostowiczu), sportowcach (np. Januszu Kusocińskim) i wielu, wielu innych osobach.
Książka jest doskonale napisana, z pasją, co od razu rzuca się w oczy, pełna ciekawostek i choć z pewnością nie wyczerpuje zagadnienia w 100% może być początkiem, wstępem do dalszych poszukiwań, w przypadku, gdy któraś z postaci wybitnie nas zainteresuje.
Drobny minus daję tylko za brak bibliografii. Niby przy tego typu ujęciu zagadnienia nie jest ona niezbędna, acz moim zdaniem przydałaby się.

Pomysł na opisanie 20-lecia międzywojennego nie jest nowy. Ba, można śmiało rzec, iż od kilku lat panuje na to moda. Mam wrażenie, iż osoby najistotniejsze dla tego okresu, ukazano na wszelkie możliwe sposoby. Jerzy Chociłowski (autor niniejszej pozycji) postanowił iść odrobinę dalej i z książki uczynił autentyczną, zgodną z tytułem talię. Odpowiada jej nawet szata...