Zorientowałem się ostatnio, że przeczytałem koło 7-8 książek Eduardo Mendozy, a jego debiutu jeszcze nie znam. Wróciwszy z Barcelony realnej i współczesnej wypożyczyłem z biblioteki rzecz o Barcelonie schyłku I wojny światowej. Okazało się, że dobry to debiut, choć nie rozumiem stylistycznego pęknięcia między częścią pierwszą i drugą. W pierwszej narracja jest porwana, achronologiczna, uzupełniona o listy, czy fragmenty stenogramów procesowych i artykułów, druga zupełnie te cechy traci. Czyta się łatwiej, ale i satysfakcja mniejsza. W warstwie fabularnej jest tu to wszystko, co później u Mendozy - zaplątany wątek kryminalny, ciekawe postacie, świetne tło społeczne (konflikt elita - zwykli ludzie) i polityczne. Pojawia się nawet protoplasta Fryzjera Damskiego (Nemesio Cabra Gomez). Powieści Mendozy szybko umykają mi z głowy, za to dają dużą przyjemność. I tak też było tym razem.

Zorientowałem się ostatnio, że przeczytałem koło 7-8 książek Eduardo Mendozy, a jego debiutu jeszcze nie znam. Wróciwszy z Barcelony realnej i współczesnej wypożyczyłem z biblioteki rzecz o Barcelonie schyłku I wojny światowej. Okazało się, że dobry to debiut, choć nie rozumiem stylistycznego pęknięcia między częścią pierwszą i drugą. W pierwszej narracja jest porwana,...

Rewelacyjna powieść Eduarda Mendozy, którego polscy czytelnicy znają głównie z "Przygód fryzjera" i innych komediowo-sensacyjnych pozycji. "Prawda o sprawie Savolty" łączy bogatą narrację i mnogość wątków, które łączą się w spójną całość. Zachęca czytelnika do myślenia. Genialna.

Rewelacyjna powieść Eduarda Mendozy, którego polscy czytelnicy znają głównie z "Przygód fryzjera" i innych komediowo-sensacyjnych pozycji. "Prawda o sprawie Savolty" łączy bogatą narrację i mnogość wątków, które łączą się w spójną całość. Zachęca czytelnika do myślenia. Genialna.

Napisałem- tekst został chyba w sieci -ale go nie widać .Raz jeszcze krótko- Dobre ale..Eduardo Mendoza napisał już wiele ,wiele lepszych ,
MIASTO CUDÓW +7 a inne pół komiczne - super rozrywka (także intelektualna ) .Cieszę się że nie zacząłem lektury od "prawdy w...."
Pewnie nie czytałbym więcej Mendozy. A tak przeczytałem prawie wszystko tego wybitnego KATALOŃCZYKA

Napisałem- tekst został chyba w sieci -ale go nie widać .Raz jeszcze krótko- Dobre ale..Eduardo Mendoza napisał już wiele ,wiele lepszych ,
MIASTO CUDÓW +7 a inne pół komiczne - super rozrywka (także intelektualna ) .Cieszę się że nie zacząłem lektury od "prawdy w...."
Pewnie nie czytałbym więcej Mendozy. A tak przeczytałem prawie wszystko tego wybitnego KATALOŃCZYKA

Zostałam fanką narracyjnego stylu Mendozy w chwili, gdy na urodziny dostałam jego powieść "Miasto cudów" i zaczęłam ją czytać.

Język, którym autor pisze swoje historie, jest jednocześnie lekki i kwiecisty, jakby pisarz folgował mu, pozwalając samemu płynąć metaforami, opisami, dialogami i monologami przez kolejne karty książki. Bardzo podoba mi się zarówno jego lekka stylizacja na XIX/początek XX wieku (kojarzy mi się to z powieściami rosyjskimi i ich szalenie rozbudowaną składnią, lecz w powieści hiszpańskiej i iberoamerykańskiej też jest to chyba normą...),jak i dowcip. Wszystko to dodatkowo uprzyjemnia ciekawa fabuła i interesujące postacie.

"Prawda o sprawie Savolty", trzeba przyznać, z początku trochę mnie irytowała, mimo wszystko, a to ze względu na chaotyczność wątków (w pewnym stopniu narracja jest polifoniczna),przez którą trochę się pogubiłam, szybko jednak magia prozy Hiszpana, opiewającego Barcelonę początku ubiegłego stulecia, oczarowała mnie i wciągnęła w opowieść.

Minusem polskiego wydania są dla mnie liczne literówki, przez które książka wydaje się dość niechlujnie zredagowana.

Zostałam fanką narracyjnego stylu Mendozy w chwili, gdy na urodziny dostałam jego powieść "Miasto cudów" i zaczęłam ją czytać.

Język, którym autor pisze swoje historie, jest jednocześnie lekki i kwiecisty, jakby pisarz folgował mu, pozwalając samemu płynąć metaforami, opisami, dialogami i monologami przez kolejne karty książki. Bardzo podoba mi się zarówno jego lekka...

Naprawdę świetna i godna polecenia książka!

Naprawdę świetna i godna polecenia książka!

Pierwsza powieść Mendozy, jaką przeczytałam, głównie z sentymentu dla Katalonii. Trochę mroczna historia, ciekawa również w warstwie obyczajowej.

Pierwsza powieść Mendozy, jaką przeczytałam, głównie z sentymentu dla Katalonii. Trochę mroczna historia, ciekawa również w warstwie obyczajowej.

:)

:)

Bardzo podoba mi się humor tego autora. Książka przeczytana jako lektura na studiach ale czytałam ją z przyjemnością. Nieoczywista, zagadkowa.

Bardzo podoba mi się humor tego autora. Książka przeczytana jako lektura na studiach ale czytałam ją z przyjemnością. Nieoczywista, zagadkowa.

Ta niezwykle inteligentna książka to kolaż różnych form narracji. Wciąga, opisując wydarzenia z historii Hiszpanii. Polecam!

Ta niezwykle inteligentna książka to kolaż różnych form narracji. Wciąga, opisując wydarzenia z historii Hiszpanii. Polecam!