Ciekawa i wciągająca, a ponadto napisana tak dobrze, że czytanie jej absolutnie nie męczy(przynajmniej mnie). Jednak uważam, że autor starając się przełamać wizerunek Niemców jako panów wojny popadł w drugą skrajność i przez pierwsze 120 stron wmawia nam, że były to kompletne niedorajdy z mnóstwem szczęścia i niezliczonej ilości "cudów" które ich spotykały.
Szczególnie przesadzona jest tu moim zdaniem opinia na temat wojsk alianckich w szczególności Wielkiej Brytanii. Dobrze czyta się tą książkę, gdy zna się "Armię Brytyjską" Davida Frencha. French bowiem przedstawia dużo bardziej stonowany obraz armii brytyjskiej, który sprawia że peany na temat wojsk jakie walczyły z Niemcami i zostały pokonane tylko "cudem" brzmi słabo.
Potem jest już dużo lepiej, bo autor odrywa się od powtarzania "Niemcy słabi, cuda,bla,bla,bla" i zaczyna bardzo rzetelnie i ciekawie opowiadać o tym co działo się na froncie i trzyma poziom aż do samego końca. Jednak jego stronniczość też pozostaje z nami do ostatnich kartek, gdyż choć po powiedzmy 120/130 stronie nie słyszymy już o cudach itd. to też nie doczekamy się żadnego komentarza na temat mnóstwa błędów taktycznych jakie popełniali Francuzi, a które zostały dokładnie opisane. Są po prostu opisane tak: był miał miejsce.....bez komentarza....idźmy dalej. Mimo wszystko jednak to nadal świetna książka.

Ciekawa i wciągająca, a ponadto napisana tak dobrze, że czytanie jej absolutnie nie męczy(przynajmniej mnie). Jednak uważam, że autor starając się przełamać wizerunek Niemców jako panów wojny popadł w drugą skrajność i przez pierwsze 120 stron wmawia nam, że były to kompletne niedorajdy z mnóstwem szczęścia i niezliczonej ilości "cudów" które ich spotykały.
Szczególnie...