Ta książka była dla mnie jak literacka uczta. Jak deser, tylko nie tuczący. Bardzo przyjemne, ciekawa, z tajemnicą w tle.

Podzielona jest na 2 okresy, raz mamy wydarzenia w 1940 roku, raz w 2000, przeplata się to naprzemiennie. Bardzo lubię taki styl, to wzmaga dla mnie tajemniczość i sprawia, że opowieść zazwyczaj staje się jeszcze piękniejsza. Tutaj jest to wielkim atutem, bo książka właśnie taka miała być: tajemnicza, pokazująca dzieje rodziny Lingvistonów w ciągu wielu lat. W 1940 historia jest opowiedziana z perspektywy młodej kobiety Flory, w 2000 z perspektywy Addison. Więcej nie będę zdradzać, żeby nie zabrać Wam przyjemności czytania. Jak wskazuje tytuł ważnym motywem są też kamelie, autorka na początku wprowadza nas krótko od siebie w ich świat, mówi czemu są dla niej takie ważne.

Całą książkę czytałam z dużym zainteresowaniem, oczami wyobraźni aż widziałam tamten dom piękny ogród z rzadkimi odmianami kamelii. Bardzo działa na wyobraźnię. Postacie, które tam poznajemy są bardzo ciekawe. Flora wyczuwa jednak, że dom i jego mieszkańcy skrywają pewną tajemnicę...W 2000 roku poznajemy zaś Addison. Wątki z nią też są bardzo ciekawe. Mamy przeszłość, o której chciałoby się zapomnieć, znowu spotykamy też panią Dolloway, już w podeszłym wieku. Nadal opiekuje się tym domem, tak jakby on stał się jej prawdziwym domem, nie myśli nawet o przejściu na emeryturę. Mamy Rexa, męża Addison. Historia domu coraz bardziej zaczyna interesować młodą kobietę. Odkrywa też parę innych faktów. W tym momencie mamy też trochę kryminału. Gdy wszystko się wyjaśnia faktycznie poczułam się dość zaskoczona, może nie jakoś bardzo, ale element zaskoczenia jest. Mamy też bardzo ciekawe relacje Flory i Desdemonda, które też moim zdaniem były wspaniałe, żałowałam tylko, że nie jest ich więcej.

Książka zawiera też na końcu pewne niedopowiedzenie, ale drobne, raczej wiemy o co chodzi, a te niedopowiedzenie nadaje smaczku. Książkę przeczytałam w 2 wieczory, ale gdybym miała więcej czasu wówczas, to przeczytałabym w jeden. Czyta się bardzo dobrze, płynnie, a język jest przystępny, ale moim zdaniem wcale nie płytki. Jest po prostu dobry do czytania, ale moim zdaniem akurat nie jest jak z Harlquina, jak ktoś z Was napisał. No, ale oczywiste, że każdy ma prawo do swojej opinii i każdy może odczuć to inaczej.

Książka w lekki sposób porusza trudne tematy, pokazuje niełatwe dylematy ludzi. Jest moim zdaniem bardzo dobra i warta przeczytania. Jeśli lubisz takie klimaty, książki, które są urocze, ale przy tym mają zagadkę, poruszają wiele ważnych kwestii, to bez zsstanowienia po nią sięgnij.

Gdyby bardziej rozwinęli wątek Flory i Desdemonda itp dałabym 9 lub 10 gwiazdek, a tak daję 8, ale mimo tego jest to wspaniała, urocza książka, która pobudziła moją wyobraźnię. Oprócz tego zainteresowała mnie kameliami i na pewno postaram się dowiedzieć o nich coś więcej. A i to była moja pierwsza książka tej autorki, na pewno zaś sięgnę po kolejne. Jednym słowem: daję 8/10 gwiazdek, bardzo dobra książka, polecam.

Ta książka była dla mnie jak literacka uczta. Jak deser, tylko nie tuczący. Bardzo przyjemne, ciekawa, z tajemnicą w tle.

Podzielona jest na 2 okresy, raz mamy wydarzenia w 1940 roku, raz w 2000, przeplata się to naprzemiennie. Bardzo lubię taki styl, to wzmaga dla mnie tajemniczość i sprawia, że opowieść zazwyczaj staje się jeszcze piękniejsza. Tutaj jest to wielkim...