Można powiedzieć, że „Mój tato szczęściarz” to kontynuacja książki „Asiunia”. Słowami małej bohaterki dowiadujemy się co nieco o losach ojca Asiuni - Stanisława Papuzińskiego - w ostatnim roku wojny. Całą historię poznajemy towarzysząc dziewczynce, jej bratu Tomkowi i ich tacie podczas spaceru po warszawskim Starym Mieście. Jednak to wędrówka nie tylko po ulicach, bowiem schodzimy głębiej, do kanałów a opowiedziana historia zabiera nas w przeszłość do wydarzeń, które kiedyś miały miejsce w okolicach wymienionych obiektów podczas Powstania Warszawskiego w 1944 roku.

Opowiadanie napisane jest bardzo prostym i lekkim językiem, zrozumiałym dla dziecka, przy jednoczesnym oddaniu ówczesnych realiów. Porusza tematy trudne i smutne, ale dzięki wykorzystaniu elementów i skupieniu się na tym co, nie wzbudza lęku.

To nie tylko opowieść o Powstaniu Warszawskim i jego szarej rzeczywistości.
To nie tylko cenna lekcja historii, ale również pozycja, która doskonale przedstawia najważniejsze punkty stolicy wymienione w tekście i umieszczone na dołączonej ilustracji mapy (swoją drogą bardzo dobrej i czytelnej).
To również opowieść o zwyczajnych ludziach, którym przyszło zmierzyć się i żyć w trudnych czasach. Opowieść o ich bohaterstwie i niezwykłej odwadze.
Taka która mówi o szczęściu i nieszczęściu oraz dostrzeganiu tego, co naprawdę ważne. Uczy, wzrusza i składnia do refleksji.

Książka razem "Zaklęciem na W" Michala Rusinka, może stanowić dobrą lekturę do tego aby zacząć mówić o wojnie. Dopełnieniem przedstawionej w książce historii są zamieszczone w posłowiu zdjęcia taty Asiuni.

Można powiedzieć, że „Mój tato szczęściarz” to kontynuacja książki „Asiunia”. Słowami małej bohaterki dowiadujemy się co nieco o losach ojca Asiuni - Stanisława Papuzińskiego - w ostatnim roku wojny. Całą historię poznajemy towarzysząc dziewczynce, jej bratu Tomkowi i ich tacie podczas spaceru po warszawskim Starym Mieście. Jednak to wędrówka nie tylko po ulicach, bowiem...