Nie wiem, czemu zdecydowałam się na tę książkę. Odpowiedź na to pytanie pozostanie nieznana już chyba zawsze. Ciągnie mnie coś do takich pozycji a tej po prostu nie mogłam się oprzeć. Legia Cudzoziemska jest tym, co bardzo mnie interesuje. Nie wnikajmy w moje zainteresowanie bo wyjdzie na to, że nie są takie, jakie dziewczyna mieć powinna. Szczególnie taka w wieku lat osiemnastu. Wracając do tej pozycji... Tutaj poznajemy wszystko od środka. Można uznać, że jest to swego rodzaju autobiografia.

Józef Białoskórski opowiada nam o dziesięciu latach, które spędził w Legii Cudzoziemskiej. Służba tam jest swego rodzaju piekłem na Ziemi. Opowiada nam o żołnierzach, z którymi stykał się na co dzień. Taka przyjaźń między żołnierzami, wzajemne oddanie to naprawdę piękne uczucia. Z czasem jednak charaktery żołnierzy zmieniają się. Coraz gorzej radzą sobie z oddaleniem od rodziny. Nie wszyscy wytrzymują tą wielką odpowiedzialność, która na nich spoczywa. Autor opowiada nam swoje przygody z różnych miejsc, w których przyszło mu służyć. Niejedna z nich wprawia w osłupienie a zdziwienie czuje się w całym ciele. Nie da się ukryć, że niektóre fragmenty wywołują też uśmiech na twarzy. Z szybkich awansów można wnioskować, że Białoskórski był bardzo dobrym żołnierzem i dodatkowo cenionym.

Nie da się ukryć, że ta książka jest o dosyć ciężkim temacie. O samej moralności tematu można by rozprawiać bardzo długo. Trzeba jednak po prostu tą pozycję przeczytać, nie oceniać tylko zrozumieć. To klucz do sukcesu. Dodatkowo wszystko napisane jest bardzo dobrym, zrozumiałym językiem. Styl jest lekki i wręcz nie pasuje do głównego tematu książki. Nie da się ukryć, że autor przedstawia to w taki sposób, że bardzo łatwo można sobie wyobrazić, że jest się w każdym, z owych przedstawionych nam miejsc.

Dziwie się, że dopiero teraz natknęłam się na tą pozycję. Ma ona w Polsce już kilka swoich wydań i niedługo będzie można nazywać ją wręcz klasyką. Pamiętnik Białoskórskiego oddaje wszystko to, co powinien. Oddaje realia okresu międzywojennego. Doskonale przedstawia historie i kulturę Bliskiego i Dalekiego Wschodu. Wszystkie relacje w Legii Cudzoziemskiej... Wszystko to mamy zebrane w jednej książce. No i nie da się nie wspomnieć o zawartej tutaj przygodzie. Aż trudno uwierzyć, że to się zdarzyło naprawdę.

Nie mogłam się od tej książki oderwać i mimo, że czytałam ją już jakiś czas temu i dopiero teraz mam okazję napisać jej recenzje do tej pory pamiętam towarzyszące mi emocje. Tej historii nie pozwoliłam ukraść tacie i umieścić na półce w jego pokoju. O nie. Pamiętnik Józefa Białoskórskiego zostaje u mnie i nie oddam go bez walki. Doskonały przykład człowieka, którego powinno się podziwiać. Dlaczego to nie takie książki są lekturami w szkole? Może w końcu niektórzy zaczęliby je czytać.

Kiedy zaczynałam czytanie nawet do głowy mi nie przyszło, że tak bardzo może mi się ta książka spodobać. Nie czytałam recenzji, nie patrzyłam na oceny - wzięłam w ciemno mając nadzieję, że okaże się być książką, która nie pozwoli mi się oderwać. Nie zawiodłam się i wręcz przeciwnie! Jestem zachwycona. Wydaje mi się, że każdemu ta książka by się spodobała. Jest w niej coś takiego, co wciąga bez reszty. Może to styl autora a może sama w sobie historia. Tak czy inaczej łapcie za tą książkę ani chwili się nie zastanawiajcie. Warto.

Nie wiem, czemu zdecydowałam się na tę książkę. Odpowiedź na to pytanie pozostanie nieznana już chyba zawsze. Ciągnie mnie coś do takich pozycji a tej po prostu nie mogłam się oprzeć. Legia Cudzoziemska jest tym, co bardzo mnie interesuje. Nie wnikajmy w moje zainteresowanie bo wyjdzie na to, że nie są takie, jakie dziewczyna mieć powinna. Szczególnie taka w wieku lat...