Lektura mojej siostrzenicy.
"Ciociu, ciociu, też przerabiałaś?"
I naprawdę, wcale nie cisnęło mi się na usta "Dziecko, za moich młodych lat..."
Czyli coś, czym miliony ludzi przede mną zaczynało swoje wiekopomne, wzniosłe mowy, mające na celu zmylić małoletniego człowieka, odstraszyć, albo najlepiej zanudzić tak, aby prawda nie wyszła na jaw. A prawda jest taka, że nie. Nie przerabiałam, nie czytałam w ogóle. Pożyczyłam więc, przeczytałam i gotowa byłam dyskutować.
Co nam obu najbardziej się podobało w tej historii? Przede wszystkim oddanie i miłość obu braci, a także szacunek do zwierząt. Ogromny. Zgadzamy się również co do tego, jak otwarcie można mówić o swoich uczuciach, nie wstydząc się ich. Tak jak to robił Karol. On całą paletę uczuć i emocji, które mu towarzyszyły, potrafił nazwać.
Ale najważniejsze to pamiętać, że:
"są rzeczy, które trzeba zrobić, bo inaczej nie jest się człowiekiem, tylko nędznym śmieciem."
Nasi bohaterowie, po śmierci trafili do miejsca, które ich tego nauczyło, które sprawiło, że obaj bracia z dumą mogą nosić swoje nazwiska.

Lektura mojej siostrzenicy.
"Ciociu, ciociu, też przerabiałaś?"
I naprawdę, wcale nie cisnęło mi się na usta "Dziecko, za moich młodych lat..."
Czyli coś, czym miliony ludzi przede mną zaczynało swoje wiekopomne, wzniosłe mowy, mające na celu zmylić małoletniego człowieka, odstraszyć, albo najlepiej zanudzić tak, aby prawda nie wyszła na jaw. A prawda jest taka, że nie. Nie...