Przyznaję się bez bicia: nazwisko Frosta nic mi dotąd nie mówiło, choć jest to laureat większości ważnych nagród w świecie literatury SF&F. Teraz to się z całą pewnością zmieni! Ostatnio tak się składało, że większość fantastyki, jaką czytałem to były książki pełne akcji, intryg i (ewentualnie) romansów. "Shadowbridge" było więc bardzo miłą odmianą, ponieważ reprezentuje zupełnie inny rodzaj narracji. To powieść o opowieściach, o sile fikcji i umiejętność czarowania słowem (i gestem),by przekazywać prawdę. Frost, jak i jego główna bohaterka, są urodzonymi gawędziarzami, którzy wiedzą doskonale, że do przykucia uwagi odbiorcy wcale nie potrzeba szalonej akcji i skomplikowanej sieci intryg. Tak naprawdę niewiele "dzieje się" w "Shadowbridge". Najważniejsza scena jest zarazem finałem książki, zawieszając czytelnika w niepewności, co się dalej stanie. Ale książkę pochłania się jednym tchem. Frost przypomina mi LeGuin, Wolffa czy McKillip. Jest tkaczem słów i obrazów. Już nie mogę doczekać się, kiedy sięgnę po kontynuacją.

Przyznaję się bez bicia: nazwisko Frosta nic mi dotąd nie mówiło, choć jest to laureat większości ważnych nagród w świecie literatury SF&F. Teraz to się z całą pewnością zmieni! Ostatnio tak się składało, że większość fantastyki, jaką czytałem to były książki pełne akcji, intryg i (ewentualnie) romansów. "Shadowbridge" było więc bardzo miłą odmianą, ponieważ reprezentuje...