Nie mam zielonego pojęcia, skąd tyle pozytywnych opinii na temat tej książki! To jedna z najbardziej melancholijnych, depresyjnych i zniechęcających opowieści, jaką kiedykolwiek czytałam. Mimo wielu opisów wspaniałej, słonecznej pogody, można było odczuć jedynie nastrój jesieni i coraz to smutniejszych dni. To bezsprzeczne, że kryminał to nie romansidło, ani komedia, ale miałam wrażenie, że większość bohaterów tej książki zmaga się z ciężką depresją, rozstrojeniem nerwowym, bądź innymi niesprawnościami psychicznymi. Ani razu nie doświadczyłam pozytywnych emocji, czytając ''Prawie martwego''. Gdyby to nie był kryminał, to chyba bym nie podołała dobrnąć do końca, jednak ciekawiło mnie zakończenie, które zawiodło. Tak, wszystko mnie tu zawiodło.
Chaotyczny sposób pisania wyprowadzał skutecznie z równowagi. Bezsensowne dialogi typu:
-Czy widziała go pani ostatnio?
-Nie widziałam.
-Jak to nie?
-Po prostu nie.
-Jest pani pewna?
-Tak.
-Co znaczy tak?
-...
Czułam, że wszystkie postaci występujące w książce są ograniczone umysłowo...
Chciałabym napisać coś pozytywnego, ale nie dam rady...

Nie mam zielonego pojęcia, skąd tyle pozytywnych opinii na temat tej książki! To jedna z najbardziej melancholijnych, depresyjnych i zniechęcających opowieści, jaką kiedykolwiek czytałam. Mimo wielu opisów wspaniałej, słonecznej pogody, można było odczuć jedynie nastrój jesieni i coraz to smutniejszych dni. To bezsprzeczne, że kryminał to nie romansidło, ani komedia, ale...