Nie nie nie, nie tego oczekiwalam... to znaczy koniec byl taki jaki mial byc ale droga jaka do niego doprowadzila byla krotka, przesadzona i z do przesady rozbudowanym nieporozumieniem miedzy nimi... jak juz pisalam nieraz bardzo rzadko autorki umieja to poproawdzic tak jak trzeba... czesto widzimy przesade i cala ksiazka jest ciagiem nieporozumien ktore w koncu koncza sie przekluciem balona gdy juz gryziemy paznokcie ze zlosci... wydaje mi sie ze cala ksiazka byla jakos taka bez pomyslu... Maud ma problem z relacjami miedzy nimi i probuje jedynego tricku jakim jest wyjazd jednego z nich... spelnia to poniekad role... fajnie sie czyta o tesknocie, listach i spotkaniu gdy osoba wraca na krotko do domu ale na dluzsza mete nie da sie z tym dojechac do mety... powiem szczerze ze nie widzialam tak do konca tego uczucia... przelykalam wiec kolejne problemy i czekalam az do konca ksiazki na cos co nie nastapilo... ciezko mi jednoznacznie ocenic to dzielo bo ciagle bylo wiele cudownych chwil.... do okolo 3/4 ksiazki bylo naprawde fajnie, bylo sporo uczuc i to takich jakie uwielbiam: tesknoty, bolu, niespelnionej milosci by na koncu zaczac juz wytaczac ciezkie dziala w dodatku przy nielogicznym postepowaniu bohaterow... gdybym miala ocenic tylko te ksiazke nie byloby dobrze ale biorac pod uwage cala historie nie moge jej po prostu zjechac na dziesiata strone... byloby to niesprawiedliwe ... widze jednak ze Maud radzi sobie swietnie z obserwajca ludzi, ciekawymi historiami i trudnosciami miedzy nimi jednak nie daje rady zaserwowac nam ciekaweg i choc lekko realistycznego romansu... postacie kochaja bo tak o tym mysla ale ich czyny na to nie wskazuja... HEA na koncu jest tak wyssane z palca ze chyba sama autorka w nie nie wierzyla jednak nie chciala zakonczyc historii bez niego... brakowalo mi tu wielu elementow emilka nie walczaca o swoje szczescie? jej obiekt milosci juz w ogole prawie nie byl w stanie pokazac uczuc a jego ciagla nieobecnosc miala pokazac uczucie? Nie nie kupuje tego, pozostaje mi usmiech bo byli razem, wspanialy posmak i czarownosc tamtych ukochanych przeze mnie czasow i cudowna postac Emilki z ktora roslam przez kolejne trzy tomy i patrzylam na swiat jej oczami, na swiat ktory kocham i do ktorego zawsze bede tesknic...

Nie nie nie, nie tego oczekiwalam... to znaczy koniec byl taki jaki mial byc ale droga jaka do niego doprowadzila byla krotka, przesadzona i z do przesady rozbudowanym nieporozumieniem miedzy nimi... jak juz pisalam nieraz bardzo rzadko autorki umieja to poproawdzic tak jak trzeba... czesto widzimy przesade i cala ksiazka jest ciagiem nieporozumien ktore w koncu koncza sie...