Okładka: 7/10
Treść: 7/10

Po przeczytaniu pierwszych 100 stron byłam bliska odłożenia tej książki na półkę. Styl autora był dla mnie tak męczący, że nie byłam w stanie w żaden sposób skupić się na samej treści. Pierwszoosobowa narracja przesycona anegdotami, w której dosłownie co drugie zdanie miało być śmieszne (a co oczywiste – nie było…) kompletnie mnie wycieńczyła. Książkę uratował tylko i wyłącznie fakt, że jest ze mnie naprawdę uparta czytelnicza bestia i właściwie nie zdarza mi się nie dokończyć czytania choćby i największego chłamu. Tak więc brnęłam dalej, a im dalej brnęłam – tym się robiło ciekawiej. Mnożyły się wątki kryminalne, akcji też nie brakowało. Ostatecznie przed drugą połową książki zdążyłam się już na dobre w nią wciągnąć i dalsze czytanie nie sprawiało mi trudności. Do stylu autora po części się przyzwyczaiłam, a po części natężenie „żartów” osłabło nieco na rzecz opisów faktycznych wydarzeń.

Główny bohater Bobby Dolar jest postacią, która wzbudziła we mnie sympatię, ze swoim talentem do wpadania w kłopoty, brakiem pokory i niepohamowanym brakiem wyczucia. Zdecydowanie polubiłam też Clarenca :)
Co do Zimnorękiej… hmmm. Właściwie od pierwszej chwili gdy pojawiła się w książce, było wiadomo, jak się ten wątek rozwinie. I mówiąc szczerze, nie do końca wiem, co tak naszego anioła w niej zafascynowało. Trochę się jej postać rozwinęła pod koniec książki, choć podejrzewam, że to dopiero początek, biorąc pod uwagę kolejne dwa tomy.

Na minus książki (oprócz tragicznego stylu, o czym już pisałam) – okrojony świat przedstawiony. Troszkę nie podoba mi się ta ucieczka autora od dokładniejszego opisu Nieba (co wg mnie jest istotne, bo przecież główny bohater w nim regularnie bywa, będąc w końcu aniołem). Niestety wygląda to trochę tak, jakby pan Williams nie miał na nie pomysłu, a ograniczanie tematu do stwierdzenia, że tam wszyscy są po prostu szczęśliwi jest trochę… słabe. Nie wiem, może również i w tym wypadku temat ulegnie rozwinięciu w kolejnych częściach, na co liczę.

Bardzo podobało mi się za to przedstawienie motywu procesu duszy, wraz z piekielnym prokuratorem i anielskim adwokatem.
Wątki kryminalne również całkiem przyjemne i interesujące.

Ostatecznie książka pozostawiła po sobie pozytywne wrażenia tak więc nie czekam i sięgam po kontynuację.

Okładka: 7/10
Treść: 7/10

Po przeczytaniu pierwszych 100 stron byłam bliska odłożenia tej książki na półkę. Styl autora był dla mnie tak męczący, że nie byłam w stanie w żaden sposób skupić się na samej treści. Pierwszoosobowa narracja przesycona anegdotami, w której dosłownie co drugie zdanie miało być śmieszne (a co oczywiste – nie było…) kompletnie mnie wycieńczyła....